zaterdag 24 april 2021

Zuid-Afrika, deel 2, 2021. Na ons bezoek aan het Addo Park, gaan we via de oostkust omhoog. Ook in deze regio zijn nog veel natuur reservaten. Verder zijn hier vooral grote vee boeren. In Port Alfred hebben we lunch op een parkeerplaats aan het water. Het plaatsje ziet er wel rijk uit. Grote boten in de havens en een vooral witte bevolking. In Kiddsbeach overnachten we op een picnickplaats aan de kust waar de golven van de Indische Oceaan met veel geraas aan land komen. Het is weekend en de bewoners komen hier picknicken, vissen of gewoon even naar de zee kijken. De volgende dag maar verder, het landschap bestaat vooral uit dorre akkers, de oogst is al binnen. Dit veranderd langzaam in groene heuvels en bergen waar overal kleine 6 hoekige rondavels zijn gebouwd op een klein perceeltje grond.
We rijden dwars door East London, wat we een afschuwelijke stad vinden. Er staan nog een paar mooie oude huisjes maar de rest is vooral beton zowel huizen als de winkels en overal afval in de straten. De bevolking is hier overwegend zwart en de meeste dorpen en steden hebben veel zwerf afval. In deze provincie, Eastern Cape is de armoe het grootst en het heeft de hoogste bevolkingsdichtheid. Overal zie je huisjes staan. Verder op de N2 en we komen langs Qunu waar het graf van Nelson Mandela is en het musem. Na de Great Kei River Pass slaan we af naar Coffee Bay en het is nog steeds een asfaltweg al zitten er hier en daar grote gaten in. De weg loopt door prachtige groene heuvels waarop rondom gekleurde huisjes zijn gebouwd.
De White Clay camping ligt weer prachtig aan de kust. Het lijkt hier wel wat op Ierland. Wat ruig, groen en kompleet met bewolking en regen. Het weer werkt niet echt mee en na een rustdag gaan we maar verder naar het noorden. Eerst weer dezelfde weg terug naar de N2 het is nog bewolkt en het regent af en toe. We toeren weer rustig verder totdat we in Mthatha zijn. Hier staat iemand op de weg te schreeuwen dat de N2 is afgesloten en dat we een permit nodig hebben........heel vreemd. Sommigen rijden gewoon door en anderen slaan af en worden naar het benzinestation verwezen. Maar hier is niets officieels te zien, geen politie of wat ook maar. Het ziet er naar uit dat er een oplichters bende actief is. We rijden maar gewoon door en via een kleine omweg komen we weer op de N2 terecht. Een paar km verder worden we weer aangehouden, we moeten omkeren en een permit kopen. Dacht ik niet en we zijn gewoon verder gereden. Die permit kunnen we altijd nog betalen. Even verder laten we deze onvriendelijke, nare stad achter ons en is er niemand die nog ergens naar vraagt. Gewoon allemaal nep en zelfs de eigen bevolking tuint erin.... Hebben we ook ervaren hoe die lui te werk gaan. Er komen nog een paar van die aparte dorpen. Dit is West-Afrika in de Oost Kaap maar de bevolking is niet zo vriendelijk en goedlachs. We overnachten in Mount Currie Nature Reserve bij Kokstad. Hier is de wereld min of meer “normaal”. Niet zoveel viezigheid en een vriendelijke uitstraling in de stad. We zijn alleen met wat vogels en de blesbokken. Van hieruit gaat de weg naar en door de Drakensbergen in de provincie Kwazulu Natal. Het is een prachtige rit, mooi groen. Er zijn ook heel grote boerenbedrijven die veel mais verbouwen. Grote percelen waar de hooibalen klaarliggen. Alle kleine huisjes zijn verdwenen en er heerst weer rust en stilte in de bergen. In het Lotheni Nature Reserve waar we overnachten maken we nog een wandeling naar een waterval.
Er zijn veel kleine stroompjes die ons pad doorkruisen door de hevige regenbuien die hier zijn geweest. We zien en horen wat vogels en een baboon familie komt even de afvaltonnen inspecteren. Helaas afgesloten, dat is nu jammer....wordt weer zaadjes eten. Uiteindelijk komen we uit bij Rosetta waar we bij een boer aan de rivier overnachten. Hier zijn ook weer wat meer gasten, vooral pensionados met hun tent/caravan of outdoor trailer. In het riet zien we de rode bisschop nestjes maken en in de avond komen honderden egrets langs vliegen om naar hun slaapplaats te gaan. In de Noordelijke Drakensbergen brengen we nog een bezoek aan Royal Natal NP.
We maken mooie wandelingen in de bergen. Ze hebben verschillende routes en lengtes er is voor iedereen wel wat te doen. De 7 km lijkt ons wel wat en die voert ons langs de Tiger Falls, een uitzichtpunt en langs de cascades. Hier kun je de voeten even afkoelen maar het is er te druk, een stukje verder langs de rivier is er toch nog een mogelijkheid om even te pootje-baden. Ook doen we de Otto- trail met een bezoek aan de rotsen waar rotstekeningen te zien zijn. Dit stuk moet je wel met een gids doen om vernielingen te voorkomen.
Dan hebben we een lange rit voor de boeg richting Nelspruit die met regen begint. We passeren weer enkele lelijke steden waar het ook vies is. Ladysmith was nog redelijk en hebben we nog wat boodschappen gedaan. De stad Ermelo is een leuke en schone stad met veel en luxe winkels. In deze omgeving zijn er overal kolenmijnen met het bijbehorende verkeer. Bij Badplaas is het Emanzani Nature Reserve met het Forever Forest Hotel en camping. Mooie plek maar prijzig. Via Barberton loopt de weg door de bergen naar Nelspruit en gaat langs en door grote bosbouwpercelen en citrus boomgaarden. We kunnen nog terecht op Lake View camping waar nu meer vaste bewoners vertoeven dan dat er doorlopende gasten zijn. Op de motor toeren we door grote bosbouwland en macadamia noten boomgaarden en zijn net op tijd thuis voor de volgende regenbui naar beneden komt. Ze hebben hier ook veel overlast gehad van de hevige regenval na de orkaan Eloïse. In Nelspruit gaan we naar de Spar en vandaar verder naar Malelane. Op de camping bij de golfbaan staat nog 1 tent maar verder is het hier ook stil. Wel is er wat drukte in het weekend met golfers.
We hebben hier olifanten, hypo’s en zebra’s voor de deur. De camping ligt net voor het Krugerpark en van hieruit gaan we de komende 3 dagen ritjes door het park maken. En wat is dat toch geweldig!!! Bij de eerste toer zien we gelijk al 3 neushoorn naast alle vaker voorkomende dieren zoals, olifanten, impala’s, kudu’s, giraffen, zebra’s en varkentjes. En alles is zo groen. Dag 2 heeft als hoogtepunt de wilde honden en een hyena. Dag 3 geeft 5 leeuwen die op stap gaan, grondneushoornvogels en het wilde beast (gnoe). Vanaf dag 4 verblijven we in het park, eerste overnachting bij Crocodile Bridge camp. Op de weg er naar toe hebben we een luipaard in een boom, slapende wilde honden, een lekker etende leeuw en heel veel gnoe’s. Bij Mpondo dam is nu niets te beleven. Het water staat hoog. We moeten een eind omrijden omdat er verschillende wegen weggespoeld of onbegaanbaar zijn. Tweede overnachting is in Lower Sabie met de gebruikelijke dieren. Derde en vierde overnachting in Skukuza waar 3 leeuwen ons pad kruizen en de buffels in een grote kudde grazen. Een luipaard steekt de weg over en er zijn weer slapende wilde honden te zien.
Op weg naar Satara (5de en 6de nacht) loopt er een hyena op de weg en blijft ook een poos de weg volgen voordat hij het struikgewas weer intrekt. We zien 1 leeuw, schildpadden en zowaar er zijn ook nog een paar apen en struisvogels. Het gras is hoog en het valt niet mee om de dieren te spotten. Er is nog een mooie plek aan het buitenhek maar deze keer geen hyena’s die komen bedelen om de botten/restjes van het een of ander. Dan op naar Letoba (7de nacht) en we worden verrast door 4 leeuwen en 8 wilde honden........ ongelofelijk. Verder is er niet veel te zien het park is hier dicht begroeid en het gras zo hoog dat de dieren onzichtbaar worden. Ook de rit naar Labule (8ste nacht) geeft alleen een paar olifanten en steenbokjes die over de weg schieten. De volgende dag volgen we nog de oude hoofdweg en hier op de open vlakte zien we weer de dieren voorbij komen. Bij de Orpen Gate verlaten we het park en wat hebben we weer genoten van alle dieren en mooie plekken.
Het was voor ons eigenlijk wel fijn dat de meeste buitenlandse toeristen thuis waren gebleven. Normaal stikt het hier van die toeristen wagentjes en staan er altijd te veel bij de “sightings”. Voor het park een ramp natuurlijk er waren amper huisjes bezet. Wel waren de campings vol met zuid-afrikaners. We gaan op weg naar Hazyview. Het is altijd weer even wennen aan de wereld buiten het park. Weer drukte op de weg en overal mensen die van alles willen en moeten. Bij Bushbuckridge worden we door de politie staande gehouden en we moeten omkeren en hun volgen.... Wat is hier aan de hand ? Een aantal auto’s en een truck zijn al omgekeerd en zeggen ook hun te volgen omdat de weg dicht zit. Dus onder politiebegeleiding gaan we via een alternatieve weg op naar Hazyview. Op verschillende hoeken van straten staan jongens te schreeuwen en te joelen maar we hebben geen idee waar het over gaat. Op Kiaat camping horen we dat er weer eens een protestactie gaande is. Ook de weg richting White River was dicht. Hier stonden auto’s en een truck overdwars op de weg en werden er banden in brand gestoken. De eigenaresse van de camping is 92 jaar en nog fit al gaat het lopen wat minder. Er waren nog geen overlanders geweest. We houden hier eerst maar een dag rust en gaan dan via Sabie en Leydenburg (stukje panorama route) richting Johannesburg. In Dullström genieten we van een milkshake die zo machtig is dat je hem niet in 1 keer op kunt. We arriveren om half 2 bij DHL in Kempton Park, Jo-burg. Hier kunnen we de nieuwe carnetten van de ADAC halen maar ze weigeren het af te geven. Paspoort is niet genoeg. Ze willen perse een trackings nummer van diegene die het gepost heeft. Dus eerst maar naar Duitsland gebeld en het nummer gekregen en met dat nummer haalden ze het gelijk van de balie. Die zijn binnen en we gaan op weg naar Airport en Route camping waar we tot vrijdag blijven daarna kunnen we terecht bij de douane op het vliegveld. Ga daar maar niet naar toe met een truck want er is daar geen fatsoenlijke parkeerplaats voor. Arend gaat de carnetten laten stempelen en ik blijf maar bij de truck want we staan illegaal geparkeerd. Er komt niemand naar ons toe om te vertellen dat we hier niet mogen parkeren en als Arend de stempels binnen heeft gaan we gauw op weg naar Ronald die in de buurt van Pretoria woont.
Ronald werkt ook meestal thuis nu met de corona al is het daar niet half zo erg als in Nederland en de hekken gaan al snel open en komen we een beetje thuis. De komende drie weken zit hij met ons opgescheept ☺. Er worden allerlei klussen gedaan, onderhoud, olie verversen hier en daar wat schilderwerk en alles moet natuurlijk weer schoongemaakt worden. In Kenia zijn we overhaast vertrokken naar Nederland en ondertussen ligt het zand en stof in lagen in de camper. We rijden op de motor naar diverse winkels. Ook krijg ik een adres voor een stoffenwinkel en ook daar gaan we op de motor naar toe waarbij ik mijn telefoon zoals gewoonlijk gebruik om te navigeren. We moeten voor het zoveelste stoplicht stoppen en dan verdwijnt de telefoon tussen ons in. Maar nu was er zo’n lepe loetje die dat net had gezien waarschijnlijk....... hij loopt ons eerst gewoon voorbij maar sluipt dan weer terug om mijn telefoon van achteren te pakken. Ik zie ineens dat handje naar de telefoon grijpen en ook ik verstevig mijn greep op de telefoon. Het volgende moment lig ik op de grond. Hij trekt zo hard dat hij mij achterover van de motor heeft getrokken en ik heb nog niet los gelaten...... Probeer nog een schop te geven maar moet de telefoon wel laten gaan. Gelukkig heb ik de tas met geld en kaarten nog wel die had Arend ondertussen al vast nadat hij de motor op z’n zij had gelegd. We zijn er beduusd van en gaan eerst maar naar de stoffenwinkel waar we al dichtbij waren. Daar loop ik wat verdwaasd en beverig rond en kan nog niet geloven wat er gebeurd is. Koop wat ritsen en kom een andere keer wel terug om van alle stofjes te genieten. Arend is buiten bij de motor gebleven. De tas verstop ik nu ook maar onder het vest zodat er niets te zien is. We gaan dezelfde weg terug maar zien de gluiperds niet meer. Je wordt er wel wat achterdochtig van en ziet soms spoken waar ze niet zijn...... Maar we hebben gelukkig verder geen letsel. De laatste paar dagen komen we ook wel door zonder telefoon. Ronald belt nog een aantal keren en hoort de telefoon nog steeds overgaan. Waarschijnlijk is hij weggegooid omdat het een onbekend merk was en ze er geen geld voor krijgen. Vrijdag 2 april gaan we naar het Montana Ziekenhuis voor de corona test. Zaterdag krijgen we de uitslag via een app en kunnen de negatieve test uitprinten.
Zondag nog de laatste dingen inpakken, alle ramen en deuren afsluiten, de zeilen over de truck vastzetten en dan kunnen we op naar het vliegveld OR Tambo. Hier zijn nog wel wat reizigers, er is een gedeelte afgesloten maar de loop route is niet heel duidelijk. Toch eerst de sneltest, resultaat in 3 minuten en dan de bagage wegbrengen, inchecken en dan via de gezondheid check naar de douane. Afscheid genomen van Ronald en dan is het wachten totdat we aan boord kunnen. Maandag 5 april landen we op Schiphol waar het heel rustig is en gaan met de trein naar Leeuwarden die vol is...... Het lijkt wel of ze hier nog nooit van Corona gehoord hebben. Iedereen heeft een mondkapje op maar handen desinfecteren is er niet bij en je kunt op alle stoelen zitten.......... niks 1,5 meter. Als het er overal zo aan toe gaat is het geen wonder dat het in Nederland niet verbeterd! Marco heeft boodschappen voor ons gedaan voordat hij ons ophaalt van het Leeuwarder treinstation.
We gaan 10 dagen in quarantaine, op dag zeven maar weer laten testen en nog steeds negatief, dus weer vrij. Ondertussen hebben we onze 1ste vaccinatie al gehad en bewegen we weer iets gemakkelijker in de menigte. Want wat zijn er veel mensen in Nederland je kunt geen 50 meter lopen, fietsen of rijden zonder iemand tegen te komen. Wat dan nog een ruimte in Afrika, waar je op plaatsen zo 200 km kan rijden en je komt misschien 10 auto’s en 5 dorpen tegen. In Juli kunnen we onze 2de vaccinatie ophalen en dan maar hopen dat we in Oktober weer richting Zuid-Afrika kunnen om onze “Olijfje” op te halen uit Clanwilliam..... Zo dit was het laatste verslag van onze Zuid-Afrikaanse avonturen.
Veel leesplezier en allemaal een mooie zomer toegewenst!