Van druk Nigeria naar groen Kameroen.

 25 mei, bij klooster Cistercien Notre Kame de Koutaba, Kameroen.

Op 9 mei vertrekken we uit Lagos richting Benin waar we om half 4 in de middag aankomen bij Edo Gate Hotel.  We hebben maar 3 politiestops dat is dus prima No Wahalla. Hier en daar wat oponthoud door wegwerkzaamheden. De weg naar Epe is nu helemaal vol gebouwd. Vanaf Ore tot Benin hebben we een goede weg. 

Aan de kant van de weg liggen wat autowrakken van diegene die het niet gered hebben..... en opruimen is er niet bij. Het laatste stukje naar Benin wordt het wat heuvelig. De volgende dag verder eerste stuk van de weg naar Onitsha / Niger brug is goed daarna veel gaten in de weg en wegwerkzaamheden. We hebben 7 politie controles en het kost ons 1 keer een fles water. Er is geen file voor de Niger brug dus dat schiet lekker op. 

In deze omgeving wordt mais, jamwortels en palmolienoten verbouwd. Langs de kant van de weg is garri te koop. Er is veel groen, de steden zijn groot met brede wegen er door heen. We zien maar weinig marktjes meer.  Het is een uur of drie in middag als we arriveren bij de Coca-cola fabriek van Enugu. De plantmanager Daniël Ashiriba heeft een mannetje geregeld die ons naar zijn huis brengt waar we kunnen overnachten en die ons ook naar de shoprite rijdt om nog wat boodschappen te doen en s’avonds moeten we met hem gaan eten. Helemaal tof. 

 De volgende dag rijden we weer op tijd weg, ook hier zijn wegwerkzaamheden en bij de steden weer allerlei controles. Politie, militairen en verkeer/veiligheid controles. Het stukje op de A4  richting Obudu is zo mogelijk nog erger, we worden 30 keer gestopt op deze 75 km. Politie, immigratie, douane en verkeersveiligheid staan gewoon 10 meter van elkaar en je mag overal stoppen en allemaal binnenkijken en men begint hier ook steeds vaker te vragen of we ook iets voor hun hebben. Nee dus. Het kost moeite om bij zoveel gedoe vriendelijk en vrolijk te blijven.....

 Maar uiteindelijk komen we aan bij de Obudu cattle-ranch en Mountain Resort op een hoogte van 1585 meter en de temperatuur is hier ook aangenaam.  Het hotel is nu een staatshotel en de cattle ranch is gesloten. 

Er is een trouwfeest in het hotel dus we kunnen niet op de parking staan. Edwin die toertjes verzorgt voor het hotel brengt ons naar z’n dorp achter het hotel waar we op een stukje grasland mogen staan als we een kleinigheid hebben voor de chief...We hebben mooi uitzicht over de bergen. In de avond hebben we een fikse onweersbui met veel regen. Het plan is om hier 5 dagen te blijven en wat te wandelen in de omgeving. Edwin komt de volgende morgen vertellen hoeveel geld de chief wil hebben voor het overnachten en dat is fors meer dan wij normaal betalen.... Nog maar een keer terug naar de Chief voor een acceptabeler prijs. We gaan dan alvast naar het park waar ze een canopy hebben en maken daar een rondwandeling. 

Daarna verder met Edwin door de dorpen gewandeld en de groente tuinen bekeken. Na 4 uren waren wij wel uitgewandeld en lekker verbrand!  Aan het eind van de middag weer  onweer, regen en een harde wind. Zaterdag willen we een markt bezoeken maar voor we daar zijn zien we al weer touwtjes over de weg hangen en het nodige geld van eigenaar verwisselen. Hebben we geen zin in en toeren nog maar wat op de motor.  Weer terug op onze stek wordt Arend wat rillerig en heeft hij wat koorts en denkt aan malaria.... Het vogelkijken wat voor morgen op het programma stond afgezegd en s’morgens maar naar Obudu Clinic gereden voor een malariatest. Helaas positief. Hij krijgt een kuur van 8 tabletten mee. Dr Vin Ushie heeft samen met een collega het ziekenhuis opgezet en hij blijft maar praten en wil van alles weten. We willen niet al z’n tijd in beslag nemen maar daar heeft hij geen boodschap aan. De patiënten worden naar de andere artsen verwezen en wij gaan het ziekenhuis bekijken. Daarna moet hij de truck nog bekijken en moeten we kennis maken met z’n vrouw en moeten we blijven lunchen. Als z’n vrouw de truck ook heeft bekeken gaan we toch nog maar richting Ikom.

We krijgen het adres van Betthh Royal Hotel waar we goed kunnen staan en dan maar op weg. Er zitten wat gaten in de weg op deze route maar we hebben maar 2 politiechecks....  Amos Effiom Ikpi heet ons welkom en geeft ons een mooie parkeerplaats. Het hotel zit in de renovatie en we zien verder geen gasten.

Hier houden we maar een paar dagen rust zodat Arend weer kan  opknappen en dit gaat voorspoedig. Amos brengt ons naar een benzine station wat niet met de meters knoeit en naar een mannetje die wat geld kan wisselen voor Kameroen en als laatste nog naar een watertap punt. We zetten hem af bij een vriend en vervolgen onze weg naar de grens. De papierhandel duurt al met al wel 3 uur, alles moet dubbel ingevuld worden maar iedereen is heel vriendelijk en correct.

Als we Kameroen binnenrijden weten we niet wat we zien, een prachtige weg, een  schone en groene omgeving. Het is een verademing na al die viezigheid onderweg. We overnachten in Bali bij de Presbyterian Handicraft Centre. Het is een mooie plek in de tuin.

Bekijken het werk van de meubelmakers, stoelen, tafels, kasten en mooie bewerkte krukken. In het winkeltje is nog een leuke mand te koop en kerststalletjes....

Een rondje door het dorp gelopen en weer lekker brood gekocht. 

Dan maar weer verder, we gaan via Bamenda, waar we nog wat geld pinnen en bij de supermarkt nog wat voorraad kopen, naar de Botanische tuin bij Bafut. In het dorp het paleis en museum van de Fon (koning) bekeken.

De rondleiding werd door één van de 19 vrouwen gedaan. Het is zeker geen rijke koning maar het museum ziet er leuk uit.

De botanische tuin stelt niets voor maar is eerder een picknick area voor de locals.

We zien wel weer wat vogels onder anderen een Mousebird.  En twee duitse vogels Lucas en Anja. Zij doen ook een rondje “ringroad” en we zullen hun morgen wel weer treffen bij het Nyos meer. In Wum stoppen we voor wat groente en de weg tot hier is redelijk maar wel met gaten. En de omgeving is zo groen, er wordt bijna overal mais verbouwd en wat palmolie. Na Wum is het bar slecht gesteld met de weg en er zitten wat gammele bruggetjes in.  Er lopen hier ook wat herders met hun koeien rond en die willen graag via de weg........ We gaan heuvel op en heuvel af en de weg zit vol met  diepe geulen  waar de regen het zand heeft weggespoeld. Er liggen ook stevige stenen die je niet zomaar kunt omzeilen.  Maar de uitzichten zijn fantastisch.

Na de laatste heuvel lijkt de weg weer wat beter en is ook breder en bij de afslag naar het Nyos meer zien we zowaar asfalt en die loopt helemaal tot aan het meer. We blijven 2 nachten bij het meer, het is er heerlijk koel en er zijn weer aardig wat vogelsoorten. Het Nyos meer is gevormd na een vulkaan uitbarsting en is 220 meter diep. In 1986 is er een gas lekkage geweest die 1800 mensen het leven heeft gekost en aan alle dieren die op dat moment in het dal waren. Er zitten nu drie pijpen in de bodem van het meer zodat het gas gereguleerd kan ontsnappen.

We vragen hier en daar hoe de weg verder is richting Missaje en Nkambe en er wordt gezegd dat we het slechtste stuk hebben gehad en er verder geen moeilijkheden zullen zijn onderweg..... En ze hebben gelijk, het is wel een zandpad maar is goed te rijden.

Bij de toppen  van de heuvels zitten nog wel eens wat stenen en geulen maar dit is een peuleschil voor ons truckje. We rijden een stukje door Kimbi River Reserve waar de weg prachtig breed is en waar nog echte graslanden zijn. Mooie route door de bergen op 2100 meter hoogte. Er mag hier niet gewoond worden en ook het vee mag er niet doorheen gaan. Een prachtig gebied.

Verder zijn er weinig graslanden meer, de toppen van de heuvels zijn nog wat groen van het gras maar daar waar iets verbouwd kan worden staat mais op het land. Later zien we ook aardappelen en boontjes. In Nkampe kunnen we water kopen bij het watertappunt van het dorp. Veel mensen hebben een eigen aansluiting maar voor diegene die dat niet kunnen betalen is er nog het tappunt. Het water moet wel betaald worden. 50 CFA voor een kan van 20 liter. Het is nog een klein stukje naar de Kakar – theeplantage. De temperatuur is hier ook goed voor bloemen als Datura, Lantana, Hibiscus en Dahlis’s die hier langs de kant van de weg en hier en daar in tuintjes bloeien Bij de plantage zoeken we een plekje met uitzicht op de theestruiken.

We vragen aan de bewoners van het huis in de buurt of het mag en alles is ok totdat het weer eens donker is en de nachtwacht vindt dat het toch niet kan...... Beetje dichter bij de doorgaande weg is beter...ook goed. We hebben nu bijna dagelijks regen, soms een bui en soms een paar uur achter elkaar.  Als we de volgende dag verder gaan zien we dat er druk thee geplukt wordt en dat het een grote plantage is. De weg is redelijk tot Kumbo waarna we zelfs asfalt hebben tot Jakiri. Hier gaan we van de hoofdweg af naar Foumban en de weg is slecht.

De huisjes zien er weer armoediger uit. Ook hier wordt mais, aardappelen en boontjes verbouwd. Maar de omgeving is weer prachtig , heuvels en groen en schoon.... een enkele keer zie je in een dorp iets van afval liggen.

In Foumban mogen we parkeren bij het Paleis en museum van de Sultan. (5000 CFA) voor de nachtwaker. We bekijken het museum en als we buiten komen zien we dat de Sultan naar buiten komt en door menigeen wordt opgewacht om hem te begroeten en iets aan te bieden.

 Nog even naar de markt om wat groente en dan vertrekken we naar het klooster wat een 20 km buiten de stad ligt, omdat de Sultan en zijn director van de stad er toch wel enige moeite mee had dat we hier parkeerden....  Het is een rustige plek in de natuur en we zien verder niet zo veel van de monniken. Er is een winkeltje en er is een gastenverblijf. 

We maken een tochtje op de motor naar het Meer Mfou bij Foumbot dat ook door een vulkaan is ontstaan.

Morgen maar weer verder.  

Groetjes

Nigeria.

Het is 8 mei 2017 en we staan op de compound aan de Solomon Close bij de Familie Lutz  waar we ook een mooie plek hebben. De laatste dag, morgen reizen we verder.

De eerste dagen zijn we druk bezig geweest met het schoonmaken van de truck. Wassen, strijken en poetsen. Alles zit onder het rode stof. De generator werkt ook niet meer zoals dat moest en is onder de truck vandaan gehaald. Arend heeft de snaar opspannen en daarna loopt het weer goed. De voorband  wordt omgedraaid. Dit vanwege slijtage aan 1 kant.

We brengen een bezoek aan de Lekki markt waar we groente en fruit halen en de “Handy-crafts”  bekijken. Ook onze chauffeur Amin weer gezien, hij zag ons toevallig lopen na ons bezoek aan een supermarkt. Geweldig leuk weerzien in deze stad met nu naar schatting 21 miljoen mensen.

De volgende dag nog wat kastjes schoongemaakt en zijn we verhuisd naar de Solomon Close.  S’middags nog met een Uber-taxi naar de ambassade van Kameroen gegaan waar we na een uur een visum hebben van een maand en zijn we 240 euro lichter...... Met een tuk-tuk (kéké) weer terug naar de Solomon close en iedereen zit te kijken......wat zit daar nu in de tuk-tuk. Jaaa witte oyibo’s...  

  We gaan op de motor  naar Marijke want de kleermaker heeft een paar broeken voor me gemaakt en die zijn nu klaar.  Het ziet er goed uit en past ook nog. Terug op de Solomon close halen we de airco uit de truck en maken die ook nog schoon want ook daar zit enorm veel van het rode stof in.  We brengen een bezoek aan Shoprite supermarkt en als we thuiskomen  blijkt dat de voorband alweer leeg loopt en na een check blijkt het ventiel kapot te zijn en moet de band er opnieuw af. Heftig werk bij deze temperaturen, 35 graden en vochtig maar we kunnen weer even afkoelen in het zwembad.  S’ avonds halen we onze nieuwe kentekenbewijzen op bij Bart die ze heeft meegenomen vanuit Nederland wat weer via Marijke haar netwerk geregeld kon  worden. Zodra we internet hadden zijn er nieuwe aangevraagd en buurman Klaas heeft deze voor ons naar Bart gebracht. Top, top, top.  Verder hebben we het druk  met het bezoeken van een Bazaar, het hardrock cafe, dreamplaza supermarkt.

29 april is er het koningsfeest in de Nederlandse school wat heel gezellig was en waar we nog een paar oude bekenden tegenkwamen. We hebben gewandeld in het Chefron-Lekki-Conservation. Een klein natuurpark wat helaas nu meer een familie picknick plaats geworden is met een metalen wandelweg op 5 meter boven de grond. We zien een groep jonge mona-aapjes, de schildpadden zijn verdwenen en we horen alleen zo nu en dan een vogel. De meeste dieren zijn weg.

Na een gezellige BBQ is er de volgende dag alleen maar regen en onweer wat aan het eind van de dag pas wegtrekt.

Tijdens het koningsfeest heeft Arend geregeld dat hij bij de Westminster Dredging de olie van de truck in hun werkplaats mag verversen. Dus dinsdag 2 mei op weg richting Apapa en we zijn net de Eko-brug over als de politie ons staande houdt. We mochten zo vroeg op de morgen niet over de brug........ Niemand die dat weet en het staat ook nergens aangegeven maar het blijkt wel zo te zijn en het geldt voor meerdere bruggen. Na wat gepraat hoefden we niet naar het bureau maar of we wel wat wilden betalen voor de benzine..........Ja hoor, beter 2000 dan 120.000 Naira en we vervolgen onze weg, uitgezwaaid door de politie.  En na 11.00 uur mochten we wel over de brug terug. ;-))).  De Westminster Dredging heeft een mooie werkplaats en we kunnen mooi onder het afdak staan om alle werkzaamheden te doen. Helemaal top. Het loopt tegen 3en als we zonder oponthoud terug zijn op de Solomon Close.  

 Arend gaat nog met Mike naar de Coca-Cola fabriek en ontmoet daar wat oud collega’s en Akkie gaat met Grit naar de Ballegun market waar heeeeeel veeeeel stofjes te koop zijn. Heerlijk.  De volgende dagen zijn we wat aan het shoppen en bezoeken hier en daar wat vrienden en kennissen, waaronder onze trouwe Mary de poetsvrouw. 

We brengen een bezoek aan Sa haar restaurant waar we lunchen en even met haar kunnen praten.

We worden bij  de familie Collins uitgenodigd om te komen eten.  Zondag 7 mei krijgen wij een champagne ontbijt bij Grit omdat ik jarig ben en wordt ik door iedereen verwend met prachtige kado’s.

Verder vieren we mijn verjaardag met een etentje bij Pizza Rhia, leuke plek en heerlijke suya en pizza’s.

Als we alle hapjes en drankjes verwerkt hebben is het maandag en we doen de laatste boodschappen en maken verder alles weer klaar om morgen verder te reizen.

We hebben een prachtige tijd gehad in Lagos mede dankzij Familie Van der Meer en de Familie Lutz. 

Thanks a lot.!!!!!!!!