Deel 2 Namibia.

De weg naar Outjo hebben we bijna voor ons zelf. Na een lunch in het plaatsje gaan we verder naar Otjiwa Lodge en Campsite. Een prachtige rustige plek met zwembadje en waar de kudu’s, impala’s en springbokken rond de deur lopen. Ook hier hebben ze bijna geen gasten. Een mooie plek waar je wel een paar dagen kunt vertoeven. Helaas hebben we een afspraak bij de garage in Windhoek waar we de volgende dag moeten verschijnen.... Ook de weg naar Windhoek is veel rustiger dan voorheen. De omgeving is prachtig, na Okahandja gaat de weg weer door de heuvels en bergen. We zijn mooi op tijd in de Mercedes garage en er wordt mooi werk geleverd. In de middag kunnen we terecht op UrbanCamp en ontmoeten facebook vrienden Anita en Joep. Als alles weer is geregeld en ingekocht gaan we via C28 uit de stad richting Swakopmund. Het is een droog gebied en de bomen en struiken zijn nog kaal. Alleen in rivierbeddingen zie je een beetje groen verschijnen. Na de Boshua Pass slaan we af naar C32 richting Spitzkoppe en overnachten bij de waterbergen. Aan beestjes komen baboon’s, kudu’s, oryx en een groep springbokken voorbij.

We rijden verder langs uitgestrekte boerderijen en wat campsite’s waar niets te doen is. De stad Karibib staat bekend om zijn marmer dat daar uit de bergen wordt gehaald. Spitzkoppe hebben we ook bijna voor onszelf, we maken een wandeling naar de Bushmanns vallei en village waar we de rotsschilderijen kunnen bewonderen. Het is een stevige klim omhoog langs een ketting, maar dan heb je ook een mooi uitzicht over de omgeving. Ook bekijken we de natuurlijke brug die in de rotsen is ontstaan. Op de nachtcamera kwamen 2 vosjes voorbij. Zo leuk. Via Uis en de gravelweg rond de Brandberg komen we bij de rivierbedding die richting de Ugab gaat. Na een omgeving van alleen stenen, zand, een enkel struikje en welwitschia planten komen we bij de rivier waar riet in groeit en de bomen groen zijn. Het wildcamp is niet meer te bereiken alles is dichtgegroeid en lijkt ook wel wat zompig. Niet geschikt voor ons. Dan maar op de oever overnachten ook een goede plek. Volgende dag terug naar de splitsing naar Rhinocamp en langs het kamp gaan we verder omhoog richting Twijfelfontein. Er zitten behoorlijke stenige en steile hellingen bij. Als we uit de kloof komen gaan we door de Desolation Valley waar amper struikjes meer staan. De bergen hier hebben wel allerlei vormen en kleuren.

We gaan heuveltje op en af en het pad loopt soms door een erg stenig gebied waar zeer scherpe stenen in schijfjes omhoog staan. Het is weer zo oneffen en scheef dat de sloten van sommige kastjes het weer begeven. Bij de Gai-Ais Fontein noteren we onze namen in het gastenboekje. Dan zijn we bij de Huab rivier aangekomen, deze keer willen we bovenlangs gaan. Het pad loopt eerst een aantal km langs de rivier maar dan moeten we er toch doorheen. Er staat een klein beetje water in wat geen probleem is. Hopen dat het zo blijft... als we doorrijden komen we bij een smal stukje dat ook aardig scheef loopt met daarnaast een rietveld. De truck glijd naar beneden het is te scheef en zakt ook nog in de modder weg.. Het is misschien nog 50 meter naar het bredere harde stuk pad maar de truck glijdt alleen maar verder weg. Dan maar terug wat gelukkig lukt en even achter de truck is een harder stuk grond waar we kunnen keren. Wegwezen hier voordat we helemaal vast komen te zitten. Dan maar een andere route naar het noorden. We overnachten op een uitzicht punt midden tussen de bergen waar we gezelschap hebben van 2 kraaien. De route naar het noorden is nieuw en loopt grotendeels door de Krone Canyon. De track is een stuk minder hobbelig maar nog wel gedeeltelijk door de stenig terrein. De welwitschia’s groeien en bloeien hier volop, kleine struikjes en hier en daar een boom. Bij de rivierbedding zijn struisvogels, 3 giraffen en een groepje springbokken. We komen uit op de C39 naar Palmwag en Sesfontein. We overnachten op de Anmir camping aan de Hoanib rivier waar nog wat water in staat en de koeien, geiten en paarden komen drinken. Om 6 uur s’morgens rijden we al weer want dan is het licht het mooist.

Daarna verdwijnt er veel kleur en blijft er hard wit licht over. Na Sesfontein wat een leuk plaatsje is, wordt de weg wat smaller met wat meer wasbord ribbels. De weg loopt langs ronde bergen en door de vallei, langs mopane bomen en thorn trees, over een zandvlakte, de Giribes Plain en het laatste stuk door een rivierbedding om in het gehucht Puros te eindigen. Ook op deze route toch nog wat wild gezien, veel struisvogels, springbokken een groepje giraffen en ook de oryx is van de partij. Op de camping is niemand te vinden, we zoeken maar een plekje. In de middag steekt de wind op en het zand waait ons om de oren. Deuren en ramen sluiten en wachten totdat we weer buiten kunnen vertoeven. Er is zelfs geen olifant te bekennen die normaal gesproken hier wel zijn alleen de geiten draven rond op zoek naar iets eetbaars. In het dorp Puros komen we nog 3 giraffen tegen voordat we beginnen aan de rit door de Hoarusib rivier. De rivier loopt door de Puros kloof en er staat water in de rivier........ maar de bodem is keihard en we toeren mooi door het frisgroene gras , struiken en bomen en worden verrast door springbokjes, oryx en giraf. Aan het eind van de track lopen 3 olifanten die naar cipres/conifeerachtige bosje lopen en waar ons pad ook door loopt om weer op de vlakte uit te komen.

Aan de ene kant staan vooral zwarte bergen maar daar midden in is het zogenaamde Kasteel, een mooie formatie witte stenen. Verder is het voornamelijk zand met hier en daar wat stenenformaties en ook hier weer een paar oryxen, springbokken en zowaar 2 badear foxen. Een mooie route. We stoppen voor de lunch als we aankomen in de Hoanib rivier. Hier is het vooral zand en er komt een grote groep giraffen voorbij. Als we verder gaan zien we naast de gebruikelijke dieren eindelijk een mooie grote kudde olifanten met jongen. Prachtig! Ze zijn heerlijk relaxt aan het eten en trekken zich niets van ons aan. Al wat meer gewend aan auto’s en gluurders ☺. Het is een mooie trek door de brede rivier waar ook nog mooie grote bomen groeien. Hier en daar zandduinen en bergen op de achtergrond. Als de bedding smaller wordt zijn de bomen vervangen door cipresachtige boomjes en er groeit riet waar nog wat water staat. Er loopt een smal paadje doorheen waar we nog net op passen. Na een aantal km smalle weg wordt de rivierbedding weer breder hebben we weer alle ruimt. In dit gedeelte geen dieren meer gezien. We overnachten op het geheel vernieuwde Elephant Song Camp. Ook vandaag zit er geen braai in, de wind is weer zo hard en het zand vliegt weer overal op en in. Het is nog 25 km naar Sesfontein. De lucht is nog grauw van het stof en de zon is zelfs niet scherp. Dit laatste stuk gaat weer door het zand met hier en daar wat grind en ook de begroeiing veranderd hier weer naar struiken en stekelige boompjes. Bij Sesfontein komen we weer op een verharde weg en de banden moeten weer opgepompt worden voordat we verder kunnen. Op de weg naar Palmwag komen we nog springbokken, giraffen, zebra’s en een olifant tegen. Bij Palmwag weer door het vetfence en krijgen de vraag of we nog vlees hebben......nee alles opgegeten...... Via de Grootbergpas gaan we naar Kamanjab waar we parkeren bij Oppi Koppi.

Hier weer een paar dagen rust. Alles repareren wat weer los gerammeld is en schoonmaken. Bij de slager in Kamanjab kopen we heerlijke kudu en beef filets. In de avond zien we rock dassie en een Porcupine die eten komt halen bij de camping. En dan is het weer tijd om verder te gaan naar Skeleton Coast. Ook nu weer 10 giraffen, 2 dik-dikjes en een spotted hyena. Nog nooit zoveel en zovaak dieren onderweg gezien. We krijgen een transit ticket om door Skeleton Coast NP te rijden. Een kale weg door een kaal zanderig landschap met hier en daar half ondergestoven struikjes. In de verte de bergen. Bij Skuinsrif houden we halt voor de nacht. Op de kust liggen dode zeehonden en vliegen de meeuwen langs, en een aantal familie’s staan te vissen. Er lopen 4 jakhalsen rond opzoek naar een mals vis hapje. De dode zeehonden zijn niet goed meer...... Aan het eind van de dag komen de wolken vanaf zee het land weer indrijven en wordt het fris.

De weg naar Swakopmund bestaat uit geel zand, rood zand, wit zand met de gebruikelijke struikjes. Vandaag komen we heel veel vakantiegangers tegen Namibiërs en Zuid-Afrikanen allemaal met de hengels voorop de bakkies en afgeladen aanhangwagens/vouwwagens op weg naar Torra-bay. Dus hier zijn nog wel wat vakantie activiteiten. Ook in Swakopmund zien we nog wel aardig toeristen rondlopen. Gelukkig is er nog wel plek op Tiger Reef camping. In Tiger Reef restaurant gegeten met de lange broek, sokken en een extra vest aan. Zo koud. Het is iedere morgen bewolkt en het mot regent wat. Toch maar even op de motor door de stad. Die heeft nog niet gelopen zins we terug zijn en stottert wat maar loopt weer beter als hij warmgelopen is. In de middag is er even wat zon en kunnen we toch nog een keer braaien. Daarna trekt de lucht weer dicht en motregent het weer. Als de wolken de volgende dag terug gedreven zijn naar de zee en de zon weer schijnt maken we nog een wandeling door de stad. We kopen entree kaartjes voor Naukluft NP en we vinden een mooi boek over de routes in Zuid-Afrika. In Walvisbaai zoeken we een garage om een remmentest te kunnen doen maar dat kennen ze hier niet. Nog een ritje door de zoutwinning naar Paaltjes. Het is koud en bewolkt hier aan de kust. In de baai en in de plassen van de zoutwinning staan veel Flamingo’s. Aan de lagoonpromenade stoppen we voor de lunch en ook hier veel flamingo’s.

Grote en de kleine soort. Prachtig gezicht. Terug naar Swakopmund , nog een nachtje op Tiger-Reef. Om half 8 de volgende morgen staan we in de wasstraat om al het zout weer van de truck te laten wassen. Het gaat roesten waar je bij staat. Nog wat boodschappen en dan op naar het Naukluft NP waar we eerst de Welwitschia trail rijden. In de trail zijn een aantal bezienswaardigheden opgenomen. Zoals het maanlandschap bij de Swakoprivier, de lichen, een heel klein plantje die de grond vasthoud in de kleuren rood en groen en de grootste Welwitschia in het land. Mooie route. Dan gaan we verder naar Blutkoppe waar we overnachten en aan het eind van de dag komen de rock dassie’s te voorschijn. Bij de Rock Arch hebben we een prachtig uitzicht op de Tinkasvlakte.

Als we de Tinkasrivier kruizen lopen daar zowaar 4 giraffen en op de vlakte lopen een paar struisvogels verder is het stil op wat vogel gesjirp na. In de avond en nacht hebben we bezoek van een vos. Mooi! Dan weer verder naar Ganab. Het is weer een heel groot leeg gebied wat we doorkruizen. Er lopen 2 grotere groepen struisvogels en een springbokfamilie. We besluiten om hier toch maar niet te blijven want ook hier waait het weer stevig. Als we het kamp uitrijden geloven we onze ogen niet, er loopt daar iets wat op een kat lijkt..... en ja hoor een cheetah!!!!!.

Het beest loert op een smakelijke struis.... maar heeft dorst en komt eerst wat drinken bij de waterplaats. Daar verlaten wij de cheetah en hopen voor haar dat ze nog wat kan vangen. Zo te zien kan ze wel weer wat voedsel gebruiken. We trekken verder de lege vlakte in naar Mirabib camp waar ons enigste gezelschap een kraai is. Via de Kuiseb Pas verlaten we Naukluft NP, hier komen we ook weer wat verkeer tegen. Ook op de weg naar Solitaire is meer verkeer, hier kun je merken dat het toch vakantietijd is al is het in verhouding tot vorige keer dat we hier waren nog steeds stil. De weg zelf is een stuk verbeterd, je rammelt niet helemaal meer uit elkaar. We passeren de Gaubpas, een mooie kloof waar de rivier de Gaub doorloopt. In Solitaire is het druk bij de winkel en restaurant met z’n lekkere appeltaart en er zijn meerdere gasten op de camping en in de lodge. Ook hier weer een stevige wind wat het buiten koken weer niet mogelijk maakt. Na een rustdag gaan we naar de Spreets Hoogte pas op 1700 meter hoogte. De pas heeft heel steile stukken van 22%..... en is een paar km lang.

Maar onze oude trouwe truckje heeft er geen moeite mee en toert rustig omhoog. Op de pas blijven we overnachten met rondom ons overal bergketens, veel stenen en weinig groene struikjes. De enige dieren zijn een paar vogels en een baboon. Verder maar weer op de Spreets Hoogte naar Windhoek. Op dit trajekt is het weer rustig met verkeer, maar we komen wel weer dieren tegen, steenbokjes, kudu’s, struisvogels, oryx en parelhoenders. Als Windhoek in zicht komt wordt de omgeving meer groener en hier en daar is een waterplas. De Arebbush camping is prachtig. Aan het eind van de middag krijgen we een stortbui...... De remmen van de truck worden wat minder dus brengen we nog een bezoek aan de Mercedes garage die de remmen weer bijstelt. Het is in 1,5 uur klaar en er kan weer een goede noodstop gemaakt worden. Na de nodige boodschappen gaan we naar UrbanCamp waar we Marco en Yvonne weer ontmoeten en maken kennis met Wim en Paulien . We hebben een heel gezellig Oud en Nieuw !!!..........al moesten we door de heftige buien en harde wind af en toe schuilen in de truck. Vanmiddag nog een ontmoeting met Anita en Joep Nel en morgen gaan we verder richting de grens met Zuid-Afrika. Veel leesplezier.