Nelspruit, 25 maart 2019.

    Ondertussen half Zuid-Afrika al weer rond gereden. 

In Upington zijn we nog naar een wijnproeverij geweest van de Orange River Cellars. Lopend heen en met de taxi terug dachten we......... geen taxi’s in Upington!  Maar na een heerlijke proeverij met een goed gevulde kaas plank konden we meerijden met een medewerker die toch die kant op moest. Heel fijn, konden er ook een paar extra dozen mee J. Er wordt nog een nieuwe stoel aangeschaft want Arend is door de bekleding van de oude stoel gezakt. En er is helaas maar 1 voorradig..... De volgende stop zijn de watervallen van Augrabies.

We rijden langs de druiventelers waarvan hun land langs de Orange rivier ligt. Druiven genoeg, ze worden hier zelfs gedroogd. In de hoger gelegen rotspartijen groeien hier en daar kokerbomen.

De watervallen zijn nu niet op hun mooist, weinig water gevallen en dus een minimaal stroompje, maar ligt wel in een prachtige rotskloof.

Zaterdag 2 maart nemen we afscheid van Ruth en Jurgen vanaf hier volgt ieder zijn eigen route weer. Het was een heel gezellige tijd. Nadat we nog wat rondgereden hebben in het park en langs wat uitzichtpunten zijn geweest gaan we dan ook op stap richting de Karoo. Een eindeloos gebied met zand en kleine struikjes, rotsen en stenen. Op en in de met zwarte (lava)stenen bezaaide grond zien we nog kokerbomen groeien.

Af en toe een boerderij en er tussen moeten we heel wat hekken open en dichtmaken. Via de verneukpan..... waar je allerlei dingen ziet die er niet zijn of alles verdwenen is in het water........

komen we bij onze overnachtingsplek in de buurt van Van Wyksvlei.  Aan het  eind van de volgende dag zien we weer wat bergen aan de horizon. Via de Roseberg pas en de Moltena pas (ook aangelegd door Thomas Bain) komen we bij het Karoo National Park in Beaufort West. Prachtige camping met een mooie routes door het park. Hier zien we zebra, oryx, jakhals, springbok,struisvogels, apen, grijze bokje, elanden, kudu’s en leeuwen.

Er moeten neushoorns zijn maar die laten zich niet zien. In het kamp zelf lopen kudu’s en grote schildpadden rond. Gelukkig willen alle zuidafrikanen bij elkaar staan en het liefst naast het toilet/keukengebouw en hebben wij een mooie plek aan de andere kant van de camping en geen last van al hun braai-luchten en walmen waarbij je de overbuurman soms niet eens meer kunt zien. Het park heeft zelfs een zwembad op het terrein voor de dagjes mensen en ook diverse braaiplekken natuurlijk. Hier hebben we nog een koffiestop en dan op naar Graaf-Reinet en het Camdeboo Park. Het is niet een groot park en vooral bekend om de Valley of Desolation met z’n aparte rotsformaties.

In het park zien we zebra, zwarte wildebeest, blesbokjes en stokstaartjes. In Graaf-reinet zelf staan nog mooie oude huisjes die gebouwd zijn tussen 1910 en 1930. Er is een leuk kunstmuseum in de oude Nederlandse Kerk.

Op onze wandeling komen we voorbij een Outdoor winkel en wat zien we daar....jawel nog zo’n mooie stoel. Gauw gekocht want de andere stoel zal het ook wel niet lang meer uithouden. In Nieu Bethesda bekijken we het Owlhouse, museum. De vrouw die hier woonde vond dat haar omgeving opgefleurd moest worden.  Een oud huis vol met afbeeldingen van uilen, spiegels en allerlei andere dieren en mensachtigen in de tuin.

Deze zijn van beton gemaakt en versierd met verschillende soorten glasstukjes. Ze had 2 mannen in dienst die haar daarbij hielpen. De wanden en plafond in het huis zijn bedekt met gekleurd gemalen glas. Weer heul apart!  Het weer is wat minder geworden, van licht naar zwaarbewolkt en regen en weer zonnig. De route naar Lady Grey loopt weer door de bergen, we zien kraanvogels in het boerenland staan. Ook hier grote boerderijen. We rijden tussen de koffie en thee bus bergen door. Boven het dorp vinden we een plekje waar we kunnen overnachten. Het is de hele dag al zwaar bewolkt en de wolken worden steeds zwarter. Hier en daar heeft het al wat geregend maar in de avond hebben de wolken ons ingehaald en hebben we een stevige onweersbui met de nodige regen en harde wind. We staan te wiebelen....De volgende dag is het weer wat beter al is het nog wel bewolkt. We rijden via Rodes naar Naude’s Nek pas.

De weg is goed te doen (gravel) en het lijken de alpen wel hoewel de bergen wel wat ruiger zijn. Boerderijen met schapen, koeien en paarden. Er loopt zelfs een secretarisvogel in de wei. Er is heel weinig verkeer. We overnachten op het uitzichtpunt van Naude’s Nek en krijgen die avond weer de volle lading. Storm en veel regen. We staan te schudden op de wielen. De afdaling is door de regen en werkzaamheden nogal modderig en hier en daar wat glibberig. De rit van Elandshoogte naar Mount Fletcher is mooier. De weg loopt langs de rivier en door een kloof. Zijn wat meer dorpjes en activiteiten. Veel maisverbouw op het laatste stuk voordat we het asfalt weer bereiken naar de stad Matatiele waar we overnachten.       13 maart gaan we via Qacha’s Nek pas naar Lesotho. De zon schijnt weer en het is een mooie gravel route. We zijn om 11 uur bij de grens waar we snel de benodigde stempeltjes krijgen al is een douane madam niet helemaal zeker over de truckpapieren. We zijn niet ingestempeld in Zuid-Afrika en dat vindt ze maar vreemd. Na de nodige uitleg is het ok. Vanaf de grens gaat er zowaar een asfaltweg naar beneden. In het dorp halen we een nieuwe internet kaart en worden de tanks met diesel gevuld en vervolgen de weg naar het Sehlanbathebe NP. Vanaf de afslag is het een gravelweg die hier en daar bar slecht is. Grote geulen in de steilere stukken van de weg.

Het lijkt er op dat het hier ook erg slecht weer is geweest. Overal zand en stenen aan de kant of over de weg. We moeten berg op en berg af . Maar overal op deze route zijn dorpjes en wordt er mais en graan verbouwd.  Ook grote stukken land vol met cosmea bloemen. 

 In de wat grotere dorpen staan overal scholen en het ziet er allemaal schoon uit. Elk huisje heeft weer een toiletgebouwtje.  In de heuvels, bergen lopen grote kudde’s schapen, geiten en koeien. Hier en daar zien we ooievaars. Het vervoer gaat hier nog vaak met het paard.

De hoeders zitten in dikke dekens gehuld  met laarzen aan en een bivakmuts op hun hoofd bij de kudde’s. Het is hier niet warm. We stoppen op een soort van hoogvlakte met mooi uitzicht rondom. We staan min of meer op de grens. Het laatste stukje weg naar het park gaat min of meer over de hoogvlakte en we hoeven nog maar 1 steile helling af en op. De weg naar de camping in het park is smal maar goed. Het is een ruig gebergte te midden van groene heuvels. Het heeft hier ook behoorlijk geregend en de entree naar de camping staat blank.

De natuur is hier prachtig en we maken een wandeling langs een aantal rotsformaties. Verder is hier niets te doen. In de nacht weer veel regen en wind. Voor we de volgende dag terug gaan naar Qacha’s nek moet er eerst een slechte band gewisseld worden. We willen geen risico nemen om op een van de steile hellingen een lekke band te krijgen. We zijn weer heel aangekomen op onze overnachtingsplek aan de Senqu rivier en de laatste kilometers hebben we weer asfalt. Bij de Semonkong watervallen komen we Ruth en Jurgen weer tegen. Zij vertrekken net naar het zuiden en wij gaan hierna verder naar het noorden. Als we een plekje hebben gevonden met uitzicht op de waterval komen er mannen, hordes kinderen en later hun mama’s ook nog langs.

Ja het is weekend en wij zijn hun vertier J! Maar als het donker wordt gaat uiteindelijk iedereen naar huis. Weer stevig onweer, regen en harde wind in de nacht. De volgende morgen schijnt de zon weer en is de waterval verdwenen in de mist.

Via Roma gaan we naar de Mohale dam, het is een prachtige route door de bergen en op asfalt......  Na onze overnachting bij de Mohale dam moeten we voor een groot gedeelte dezelfde weg weer terug.

Maar dat is geen straf. Terug over de Bleu Mountain pas, God Help Me pas en de Bushmanspas is een prachtige route. Na de pas gaan we via het binnenland naar Teyateyaneng, net buiten de plaats moet een handicraft centrum zijn maar dit is opgeheven.

Verder dan maar en we komen steeds meer in de bewoonde wereld. Voor de nacht eindigen we bij een poeltje in de buurt van St Monica. Het is dan niet ver meer naar Butha-Buthe, waar we de dieseltanks weer vullen en dan via de Caledonspoort Lesotho weer verlaten. Bij de grens ontdekt Arend dat z’n slechtste band wat lucht verliest....... In Clarens een klein dorpje maar een heel populair en toeristisch plaatsje overnachten wij op een grasveldje naast een school. Het dorp hangt aan elkaar van snuisterijen winkels, restaurants  en B&B’s in een prachtige omgeving. Nadat we hier de lekke band met de andere gamele band hebben verwisseld genieten we van een pizza. De gasfles is ondertussen ook leeg maar die kan hier ook gevuld worden en dan maar door naar het Golden Gate Highlands NP, weer een prachtige route door de bergen.

Het park is niet zo groot en het is dan ook jammer dat de grootste  route niet gereden kan worden en dat het halve camping een bouwput is waar de vrachtwagens af en aan rijden. We maken een wandeling naar de Paddestoel rots en rijden een klein rondje om de gieren te zien. Het is daar prachtig aangelegd alleen de gieren zijn op vakantie...... Het restaurant van de gieren had hun ook niets te bieden.....

De tocht gaat verder naar Volksrust wat weer een min of meer zwart dorp is, wat inhoudt dat er veel vuil ligt en weinig onderhoud aan wat dan ook wordt gedaan., dan via Caroline naar Barberton. Na Caroline wordt de omgeving weer leuk, daarvoor  is het een saaie weg en wordt het land overhoop gehaald door de steenkoolmijnen compagnies. Wat natuurlijk wel wat werkgelegenheid biedt. In Nelspruit staan we op de Lake View camping. Een leuke camping, met beestjes naast de deur. Hier houden we een paar dagen rust. Wat klusjes, wat shoppen en op de motor naar de Sudwala grotten waar we een rondleiding krijgen van een uur. En het wordt leuk gebracht. Er zijn drie biddende nonnen, een werkplaats van de duivel, een ijsje wat naar beneden hangt en meer van dit soort rotsformaties. 

De huilende madonna is aan het verdwijnen..... en wij verdwijnen naar Malelane

 golfclub camping om morgen toch nog een paar dagen het Krugerpark in te gaan.     



           Tot de volgende keer!!!