Dakhal 30 december 2016

Dakhla lagune.

Het is 30 december 2016 en eindelijk hebben we overdag temperaturen van 25 graden....... We staan aan een lagune zo’n 25 km voor de stad Dakhla.

Vanuit  Marrakech nemen we de route naar het zuiden via de pas Tizi ’n Test van 2127 meter. De aanloop er naar toe gaat heel geleidelijk en is een mooie route. De weg loopt langs olijfboomgaarden en arganboomgaarden en is meestal verhard en breed genoeg. We halen de Duitse toergroep in die we hier niet hadden verwacht, (stonden naast ons in Marrakech) zo’n groepje van tv programma: We zijn er bijna..... rijden als eendjes achter elkaar aan. Vanaf de pas gaat het heel rap via een aantal steile haarspeldbochten naar beneden. Op de vlakte blijven we overnachten tussen de arganbomen. Hier zien we de kwikstaart, buul buul en de diadeemroodstaart rondvliegen.  Er komen 2 jongens even kijken en zij hebben een grondeekhoorntje gevangen die gegeten gaat worden...   De volgende dag gaan we naar de camping in Taroudant waar we de was doen en Arend de scheur in de band toch nog maar afplakt. Nog even op de motor naar de stad, nog wat groente en brood kopen op de markt en wat rondgetoerd. De stad is ommuurd en heeft verschillende toegangspoorten. Er is verder weinig te zien hier en we gaan maar verder richting Agadir wat maar een uurtje rijden is.

Het is een wat drukker op de weg dan we gewend zijn. Ook is in deze omgeving meer groenteteelt in plastic kassen en zien we sinaasappelboomgaarden.

In Agadir is de camping in de stad vlakbij de zee en voor het eerst zien we heel veel campers staan. Tot nu toe waren er altijd maar een paar op de campings en soms waren we daar de enige camper en vroegen we ons af waar al die Fransen nu dan toch zijn. 

Wat gewandeld op de boulevard en op het strand langs de Atlantische Oceaan. Verder rijden we op de motor naar de monding van de Souss rivier waar we de flamingo’s, aalscholvers en de heremietibis (zeer zeldzaam) zien. 

Nog een tochtje langs de kust naar Tarhazoute waar allerlei nieuwe toeristencomplexen gebouwd zijn, ook zijn de wegen opgeknapt en omzoomd met palmen.

De volgende dag gaan we weer verder naar Tafraoute. De route loopt weer door de bergen, het eerste stuk heeft veel frisse groene boompjes en er groeit zelfs gras. Ook hier heeft het geregend. Later worden de rotsen steeds ruiger en kaler. Weer een prachtig stukje Marokko. We eindigen op de camping Granite Rose waar Omar de skepter zwaait, een vriendelijke en behulpzame man.  Als we goed en wel staan komt de kapper op de camping kijken of er nog wat te knippen valt.  Mijn haar kan wel een knipbeurt gebruiken, en dat lukt ook prima en als ik het zelf hier en daar nog wat bijgeschaafd heb kan het er wel mee door.... Het is marktdag in de stad dus na deze hapening gaan we nog even op de markt kijken. Ook hebben ze hier weer stokbrood te koop. De volgende dag maken we een rit op de motor door 2 prachtige kloven. Deze hebben we bij ons vorige bezoek ook gereden en we doen hem nu andersom. Via Tizerkine en Ait Mansour. We moeten eerst een berg over op een hoogte van 2000 meter en daar is het koud. Ook in de schaduw is het fris.  Het gravelpad is opgeknapt en de route heeft zelfs hier en daar asfalt. Ook hier is men dus bezig met de aanleg van een goede weg.  Bij een krakkemikkig cafe aan de kant van de weg kopen we een glaasje thee en laten we ons wat opwarmen door de zon.  Arend gaat even een potje dammen met de eigenaar.  Het dambord is wat we gewend zijn maar de stenen zijn plastic waterfles doppen en frisdrank doppen. Was heel leuk. 

S’avonds heeft Omar voor ons de Kip Tajine gemaakt, die ons goed gesmaakt heeft. 

Het ritje door de bergen wat we de volgende morgen wilden gaan doen laten we voor wat het is, het is bewolkt en te koud om op de motor te rijden. In plaats daarvan maken we even een wandeling door de stad.

Dan is het weer tijd om verder te gaan naar het zuiden richting Guelmim. Het is weer een mooie tocht. Ook hier zie je dat men akkers ploegt en hier wordt ook het een en ander verbouwd waar dat maar even mogelijk is. Er zijn cactussen aangepland en er groeit gras en er bloeien paarse bloempjes langs de kant van de weg. Het landschap wordt steeds kaler als we camping La Vallee in Abaynou naderen. De temperaturen lopen wel iets op maar ook hier waait een harde wind. We verwachten een kleine camping en hij is ook niet heel groot maar het stikt hier weer van de Fransen.... Op de camping is nog 1 Nederlander, Wout met hondje Lotje. Hij vertelt ons dat de Fransen allemaal een arrangement hebben van een dag of 10, Kerst en Oud en Nieuw.  We blijven  1^ste Kerstdag nog, drinken gezellig koffie met Wout en gaan op de motor naar de laatste Marjane supermarkt. Het weer is weer bewolkt met een harde wind maar in de middag komt de zon toch nog even tevoorschijn. Daarna genieten van ons Kerstdiner.

2^e Kerstdag gaan we verder naar het Nationale Park de Khenifiss. Dit ligt tussen Tan-Tan en Laayoune aan de kust. Er is nu alleen nog maar woestijn.  Maar ook hier worden hier en daar stukjes land ontgonnen. Er zijn grote hoeveelheden cactussen aangepland. 

Maar het meeste is toch zand, stenen en hier en daar wat struikjes. Er is bijna geen verkeer meer. Er is nu wel vaker politie controle, maar we hebben A4tjes gemaakt met al onze info en dan kun je snel weer verder. Vragen naar een fiche... Dit is handiger voor hun, hoeven ze alles niet in hun administratie in te vullen en wij hoeven dan niet te wachten. We staan midden in het park aan de kust en zien flamingo’s, wulp en grutto’s, ook komt er een zwarte ooievaar voorbij die even wat slangen opruimt. 

Onderweg waren er weer kuifleeuweriken en zwarte tapuiten. Na een zeer rustige nacht met een persoonlijke bewaker voor de deur (hond die wat eten heeft gehad)  wordt de truck weer gestart en gaan naar Laâyoune. Nog steeds zand en stenen maar nu ook af en toe wat zandduinen. De struikjes worden schaarser. We komen langs een fosfaatwinning, ook wordt er zoutgewonnen. En we rijden door het grootste windmolenpark van Afrika, 131 windmolens/ 300 megawatt. 

Bij Tan gaan we over de “grens” naar Western Sahara. Ook op deze route meer politiecontrole, vaak kunnen we gewoon doorrijden. In Laâyoune tanken we beide tank vol diesel, het is hier een stukje goedkoper.  We wandelen even door de stad, wat brood en groente kopen en dan is het voor de meeste winkeliers tijd voor pauze. We rijden door naar de kust bij Foum-el-Qued hier staan we een poos maar de kustwacht komt melden dat we hier niet mogen overnachten, we kunnen parkeren in het dorp. 

Maar hier zijn ze het daar niet mee eens, we kunnen wel op een parking (camping) gaan staan. We krijgen politie begeleiding naar de camping zodat we niet hoeven te zoeken in het donker J. De camping stelt niets voor en we gaan maar verder naar Dakhla, het is wel een lange dag rijden maar het schijnt hier wel mooi te zijn.... 

Het is de saaiste dagtrip tot nu toe. Zand, stenen een enkel struikje en waar het geregend had bloeiden nog wat gele en paarse bloemetjes. In het begin nog wat windmolens en een zonnepanelen park dan nog wat elektriciteitspalen. Als die ook verdwijnen en de wind nog harder gaat waaien en de lucht vol stof zit lijkt het wel of we op een andere planeet zijn. Er komt hier en daar nog een gehucht voorbij en er bestaat zelfs een groot tentenkamp, allemaal mensen die daar vandaan ooit met een bootje wilden oversteken naar de Canarische eilanden en gestrand zijn?

 25 km voor Dakhla zien we het grote parkeerplaats aan de lagune, er staan al behoorlijk wat campers .Hier ook maar een plekje gezocht. Kijken morgen wel in de stad, het is hier een kale vlakte met ministruikjes en een lucht vol stof. Heel onwerkelijk. De volgende dag is het stof neergedaald en schijnt de zon. Na de koffie maar op de motor naar de stad. Die valt ons een beetje tegen. Maar ze hebben wel een grote markt waar van alles te koop is. Brood en groente meegenomen. We kijken nog even op de camping voor de stad hier staan maar 3 campers waarvan één truck.  De rest van de dag maar lekker buiten zitten lezen in de korte broek, jaaa echt waar. Aan het eind van de middag komt er nog een truck het terrein op rijden. Nl nummerplaat. Kennisgemaakt met Marjan en Wilbert zij reizen ook verder door Afrika.  Als we de volgende dag ontwaken is de lucht weer bewolkt en door de harde wind die in de nacht weer is opgestoken zwaar van het stof. Koffiegedronken met Marjan en Wilbert en dit verhaaltje afgemaakt en wat relaxen. We blijven hier met Oud en Nieuw.

Iedereen alvast een prettige jaarwisseling en een heel fijn nieuw jaar!

Marrakech.

Het is donderdag 15 december en we zijn gisteren gearriveerd in Marrakech.  Vanaf Risani zijn we via de N12 naar Zagora gereden.  Een heel rustige weg  tussen de bergen door. De bergen zijn veelal kaal maar prachtig gevormd en stukken van de valleien bestaan ook alleen maar uit stenen al is hier wel wat afwisseling met struikjes en bomen tussen zand. Daar waar het wat heeft geregend komen wat groene sprieten te voorschijn. Het laatste stukje gaan we weer off road dachten we maar ook hier was de weg al van asfalt voorzien en in de dorpjes veel nieuwbouw woningen.  We zijn 3 dagen in Zagora gebleven. We vinden dit een fijne plek, dorp.  De bankzaken weer geregeld en er moest ook weer gewassen en schoongemaakt worden. De truck moest gesmeerd worden en nog wat van die huishoudelijke toestanden.... Boodschappen gedaan op de markt buiten het dorp waar het een drukte van belang was en lekkere verse groenten te koop waren.

Wat door het dorp gewandeld. We hebben nog een ritje op de motor gemaakt langs de palmeriën. En reden langs  grote nieuwe scholen waar de kinderen uit de omgeving op de fiets naar toe gaan.  Er was zelfs tijd om even lekker in de zon te zitten en een boek te lezen.   

Vanaf Zagora willen we door de bergen heen naar Mhamid maar dit lukt niet het pad wordt te smal en we keren maar om. Dan via de weg naar Foum Zguid en via een piste terug naar Mhamid. Dit gaat prima. Het is een gehobbel van jewelste door de grote leegte. Je kunt kilometers ver kijken en het enige wat je ziet zijn stenen en zand, dan weer grote stenen, dan weer wat kleinere stenen afgewisseld met hier en daar wat zand en rondom in de verte de bergen. We gaan tot het meer Iriki waar ook geen water in staat. Het heeft hier wel geregend want er groeien wat groene planten die bloeien.  Als de zon onder is en de meeste bewoners thuis zijn, de brommertjes niet meer te horen zijn wordt het STIL in de woestijn en hebben we ontelbare sterren boven ons.  Prachtig. De nachtelijke stilte wordt allen onderbroken door de roep van een uil.  De volgende dag het 2^de  trajekt naar Mhamid.  Weer heel veel stenen, groot en klein met hier en daar wat groen.

We lunchen in de duinen die daar ook weer tevoorschijn zijn gekomen. Nog wat stenenwoestijn en dan komen we aan in de duinen bij Mhamid. We overnachten in Oulad Driss.  Wandelen even door het dorp en bekijken een oude Kasbah waar ook een museum inzit. De meeste kamers  beneden zijn door de schapen, geiten en ezels in beslag genomen.  In de hogere laag worden ze nog bewoond of als opslag gebruikt.  Ook op deze camping lopen weer verschillende katten rond zoals in het hele land. Ze zien er wel goed uit, krijgen wel eten in ieder geval ook al zitten erbij die zo mauwen alsof ze in jaren niets hebben gehad. 

Arend heeft via camperforum contact met Kees die in Nkob woont. De reis daarnaar toe gaat eerst weer door een stuk kale woestijn die overgaat in groene oases vol palmbomen die langs de rivier de Draa liggen.  In Zagora stoppen we nog even voor wat verse groenten en brood en dan nog een 100 km naar Nekob.  Ook hier is men bezig om de weg te verbreden en te voorzien van een nieuwe laag asfalt.  In Nkob hebben we met Kees een koffie-date en even later komt ook z’n vrouw Bea nog even langs. Het was een gezellig treffen en we spreken af dat we morgen een wandeling met hun maken door Nkob.  Tijdens die wandeling verteld Kees het een en ander over Marokkaanse dorpsleven, de irrigatiewerken van de palmariën en het leven in Marokko. Heel interessant en niet eenvoudig omdat het hier niet vanzelfsprekend is dat je stroom en water hebt, je de taal wilt leren/verstaan ook al kom je een heel eind met gebaren, lichaamstaal en stemgebruik. Ook is er nog veel armoe, bv vrouwen die hun man verliezen krijgen geen steun van de overheid en zijn afhankelijk van hun familie en hulp vanuit het dorp. Na de koffie gaat ieder z’n eigen weg weer en wij gaan proberen om via een piste naar Boumaine-ed-dades te rijden en dan verder naar Ouarzazate.  Helaas na 25 km wordt de weg weer te smal en te veel stenen aan de zijkant van de weg.

We hebben al een zeer grote steen geraakt die net voor het achterwiel kiept en hebben hem met moeite weer voor het wiel vandaan gekregen.  We gaan weer terug en boven op de bergen met uitzicht op Nkob blijven we overnachten. De auto’s en brommertjes blijven ook in het donker nog een poos rijden naar al die gehuchtjes in de bergen na hun bezoek aan de markt. Kinderen in die gehuchtjes  bedelen om pennen en chocola......  

De volgende dag gaan we via Nkob naar Ouarzazate, een prachtige route over de pas/Tizi n’Tinififft die 1660 meter hoog is. Prachtige bergen van rots en in de verte besneeuwde toppen. We eindigen op camping Municipal, een mooie plek. Er staat zowaar 4 Franse campers....   De motor wordt uit de camper getakeld en we rijden een rondje door de stad. Er moeten een paar goede supermarkten zijn en zo krijg je wat sneller een idee van de stad. Het is een mooi ruim opgezette en schone stad.  In alle steden is tot nu toe de politie altijd goed aanwezig, vooral bij rotondes, kruisingen en stoplichten. Allemaal even vriendelijk maar overtreders en gevaarlijke rijders worden aan de kant gezet. Of ze ook allemaal bekeurd worden weten we niet er wordt altijd veel gepraat.... Verder bekijken we hier de oude Glaoui-Kashba van Taourit, het heeft nog een mooie binnenplaats en enkele mooi betegelde kamers maar verder zit er niets in behalve heel veel kamertjes.  Hier tegenover is het Museum de Cinema waar films zijn opgenomen die zeer succesvol waren.

 Daarnaast is het centre Artisinal waar allerlei souvenirs kunnen worden gekocht. Er zitten echt mooie dingen tussen..... Daar boven zit een leuk restaurant waar we pizza als lunch eten en waar je een mooi uitzicht hebt over de stad en bergen rondom. Om een uur of vijf gaan we nog even naar de avondmarkt.  Het lijkt wel een markt alleen voor vrouwen en kinderen want we zien niet zoveel mannen die normaal gesproken toch de boventoon voeren in dit land. Je ziet altijd wel vrouwen maar toch in mindere mate dan mannen. De mannen zitten ook altijd in het thee/koffiehuizen te praten of voetbal te kijken.  Voordat we de volgende dag naar het meer El Mansour-ed-Dahbi gaan doet Arend even een truck-check en ontdekt een scheurtje in de zijkant van de li-achterband.  Toch nog ergens een steen geraakt? Repareren in Marrakech.  Bij het meer is het rustig en er zijn niet veel vogels te zien, enkele aalscholvers, reigers en ibissen. Ook is hier de witkruin-tapuit en een klein groen/geel vogeltje wat we nog niet kunnen plaatsen. Hier zijn ook grondeekhoorntjes, grappige beestjes.  Verder de dag al lezend doorgebracht en ondertussen bezoek van kinderen en geiten gehad.

Dan op naar Marrakech, een prachtige maar heel bochtige route die eerst door kale bergen gaat en later rijden we door bossen met steeds op de achtergrond de besneeuwde toppen van het hoge atlas gebergte. We zien onderweg dat men hier nog steeds met de ezels gaat ploegen en dat de ploeg van hout is. Hoe dichter we bij Marrakech komen hoe drukker het wordt en waarschijnlijk is het ook marktdag want we zien een stuk of 6 vrachtwagens gevuld met koeien in 2 lagen..... ook schapen en geiten worden zo vervoerd.

Het geblaat is soms niet van de lucht.  Ik denk dat ze hier nog geen partij voor de dieren hebben....  

  De route in Marrakech staat weer prachtig op de computer alleen is die vergeten dat er poorten zijn in die stad en dat we daar dus niet door kunnen....... Een brommermannetje wil ons wel de wegwijzen en dat is goed. Anders kom je hier niet makkelijk weer uit. Het is overal eenrichtingsverkeer en we zijn natuurlijk een beetje breed.... Hij brengt ons keurig naar de Carrefour en later naar de camper parkeerplaats achter de Moskee Koutoubia. 

Gister heeft Arend ontdekt tijdens z’n inspectierondje dat er een scheurtje in de achterband zit en dat moet weer even gerepareerd worden. De parkeerwachter weet wel iemand (natuurlijk...) en samen brengen ze de band al rollend dwars door de stad naar de garage. Hij wordt van binnen perfect geplakt maar aan de buitenkant kunnen ze niets doen. 

Dan moet er weer lucht in  de band.......Bij de 4^de poging lukt het om de velg in het rubber te laten zakken zodat hij dichttrekt en de lucht in de band blijft.  Er moet dan nog wat vulcaniser gekocht worden voor de buitenkant en eventueel een plakker zodat er geen vocht in komt. Dan nog even naar het plein Jemaa-el-Fna waar het nog altijd een gezellige drukte is.   Op  vrijdag treffen we het niet, het regent en af en toe ook stevig. We verkennen de straatjes in de Medina waar van alles en nog wat te koop is.  En lunchen in een cafe’tje aan het plein.

Er zijn gochelaars, slangenbezweerders, verhalen vertellers en ook muzikanten met verschillende instrumenten. Je kunt er wat drinken en s’avonds worden de eetstalletjes opgezet en wordt het één groot restaurant.

Morgen maar weer gauw weer naar het zuiden.  

 Groetjes en tot de volgende keer.

Overzee naar Afrika

Spanje en Marokko

Het is vandaag 1 december 2016, we zijn een maand op stap en het is weer tijd voor een verhaal....       Aan de Spaanse kust hebben we de stad Cádiz nog bekeken. We hebben een plek aan de rand van de oude stad gevonden voor de camper en kunnen lopend de oude stad bekijken.

Het is een mooie stad met een prachtige oude kathedraal, de Santa Cruz kathedraal die gebouwd werd tussen 1722 en 1838. De bouw heeft dan ook verschillende stijlen en er hangen oude schilderijen en relikwieën uit heel het land. Één van de torens kun je beklimmen. De stad heeft gezellige straatjes, pleinen en mooie bouwwerken. Alleen komt de regen met bakken naar beneden. We hebben tot nu toe niet zo veel geluk met onze city tripjes. 

De volgende dag verder naar Gibraltar. In Algeciras hebben we bootkaartjes gekocht voor de overtocht naar Marokko. Bij Gibraltar kunnen we ook aan de rand van de stad in de haven vol zeilboten staan. Mooi plekje.  Dan op naar de stad, paspoort  mee want anders kom je niet op dit stukje Brits grondgebied. We lopen naar het centrum door de Mainstreet, gezellige winkelstraat waar de Bobby’s lopen met hun zwarte bolhoedjes, de rode telefooncel nog bestaat en alles op en top Engels is.  Compleet andere wereld....... 

Het wordt weer regenachtig en we gaan terug naar ons huisje.  De volgende dag is het weer wat beter en na de was en onderhoud  gaan we op de motor een rondje Gibraltar doen. Het 100 ton kanon, Europapoint, Hardings battery  en een ritje met de kabelbaan naar het uitzichtpunt op de top waar ook apen rondlopen.  

     En dan is donderdag 24 november en gaan we met de boot over naar Marokko. We zijn mooi op tijd in de haven maar er moet brandstof in de boot gebracht worden wat een uur vertraging oplevert. Gelukkig stormt het niet meer. Het is 13.00 uur als we in Tanger-Med aankomen. Hier nog wat stempels ophalen bij deze en gene en als de douane in de auto heeft gekeken en alles heeft goedgekeurd rijden we richting Tetouan waar we nog wat boodschappen doen. 

Het is hier heel wat drukker op de weg dan in heel Portugal en Spanje en ook zie je hier overal mensen buiten lopen. Het is hier heel wat levendiger. We rijden nog tot Cheftouan waar we via een moeilijke klim toch bij de camping komen. Ondertussen regent het weer. Na een nacht met veel hondengeblaf verder naar de stad Meknes. Men is hier overal bezig geweest met of is nog bezig met de aanleg/verbetering van de wegen. De rotondes zien er netjes uit. Zo toeren we door het Rifgebergte. De wegen zijn hier nog hobbelig en er rijden ook nog ezelskarren, zien we armoedige dorpjes waar de mensen hun water nog uit een put moeten halen of bij de enige kraan in het dorp en de jongens met ezels en karren het water halen/rondbrengen. Vaak is er wel elekticiteit aanwezig. Er staan hier veel kurkeiken waarvan de schors al verwijderd is. Na de bossen en bergen komen we in een groot landbouw gebied. De oogst is allang binnen en de grond wordt weer klaargemaakt voor de volgende teelt.

In de middag arriveren we in Meknes waar we nog een rondje lopen op het plein bij de medina waar van alles te koop wordt aangeboden en de slangenbezweerders en verhalenvertellers hun best doen om publiek te trekken.  Ook de volgende dag vermaken we ons hier prima. Maken we een wandeling door de medina, bekijken we de oude Medressa Bou Inania van 1340, het musee Dar Jamaï van 1882 dit was een huis van de adel, en Bab el Mansour  de grootste poort van heel Marokko die toegang gaf tot de oude koninklijke stad.

En overal verkopers met karretjes waarop ze hun rietsuiker stengels of water of andere waar te koop aanbieden. Deze jongens slapen s’nachts in auto’s, busjes of onder een afdakje van zeil tegen de muur op de parkeerplaats waar wij ook overnachten en waar ze ook hun karretjes stallen.  Geen makkelijk leven. 

Het is weer tijd om verder te gaan, we rijden via Azrou dat tussen de cederbossen ligt en waar ook de apen hun woongebied hebben, naar Midelt. Op de hoogste toppen van de bergen van de Middel atlas is de regen overgegaan in sneeuw en het blijft hier en daar zelfs al liggen. Het is hier erg kaal, steenderig en koud. Op de camping waar we overnachten zijn we alleen. Waar al die campers zijn is ons een raadsel, waarschijnlijk aan de kust waar het weer beter is. De volgende dag willen we de Jaffer kloof rijden maar ook hier is de sneeuw weer spelbreker. We zijn bijna bij de kloof maar de laatste beklimming is te glad voor de truck, er ligt al te veel sneeuw zodat we moeten omkeren. Dit was niet eenvoudig........ maar is gelukt.

Dan maar verder naar het zuiden waar het hopelijk droog en wat warmer is. Het is een mooie route langs de rivier de Ziz van de ene oase naar de andere, die vol palmen staan. In Er-Arachidia doen we nog wat boodschappen en dan opzoek naar een plekje voor de nacht. Rijdend in de richting van Erfoud vinden we camping Tissert in een oase. Leuke kleine camping waar zowaar nog 4 campers staan. En we krijgen een miauwend welkom van de katten die daar rondlopen.

We blijven nog een dag waarin de truck weer gesmeerd moet worden en we maken een wandeling van een kilometer of 10. Tijdens de wandeling zien we in de palmoases weer een paar nieuwe vogelsoorten, de huisgors en de groenling vliegen hier vrolijk rond. Ook is de dadeloogst in volle gang. Overal zie je mannen en vrouwen druk bezig met het sorteren en verpakken van dadels.  Dan wordt het zo langzamerhand toch echt tijd voor de woestijn. Bij Erfoud gaan we van de verharde weg op een gravel(zand/steen) pad richting de Algerijnse grens.  We zien de zwarte tapuit, de wit kruintapuit en de woestijngrasmus.

 In de loop van de middag als we weer richting Merzouga gaan, komen we steeds meer in het zand terecht..... en ja hoor te veel van het goede. Banden leeg laten lopen tot 2,5 bar, de grootste zandbergen achter de wielen weg geschept en dan  achteruit rijden terug naar een steviger ondergrond. We kregen “hulp” van een oude man die daar op een ezeltje rondreed. We moesten vooral niet verder vooruit want daar zakten we ook in het zand weg. Het bleek dat dit stuk van de route dicht was maar ja niet aangegeven vanaf deze kant. De man loopt een heel stuk mee terug en wijst dan waar we wel goed doorheen kunnen rijden. Hij klautert in de truck en we brengen hem weer ter hoogte van z’n ezeltje terug. Een petit kado weigert hij, wat moet hij met een paar klompjes......water is wel welkom.  

We overnachten in een gedeelte van de zandduinen van de Erg Chebbi waar we wel goed in kunnen komen met de truck. Voor de heuvels van het losse zand zijn we gewoon te zwaar, terwijl we rustig over de heuvels gaan waarvan het zand steviger is. Zo verlopen ook de 2 volgende dagen. Wat rijden in het zand, boodschappen in Merzouga en overnachten aan de andere kant van de duinen waar we ook weer een paar keer bijna vast rijden.

Toeren nog wat rond de Erg Chebbi en gaan dan richting het meer bij Merzouga waar ook weer een paar andere soorten vogels moeten zijn. Helaas het meer staat droog....  We zien wel de witband leeuwerik en een hop. We rijden dan richting Risani waar we tussen de bergen een plaatsje vinden voor de nacht.  Het viel ons op hoeveel hotelletjes, tentenkampen e.d er nu voor de toeristen opgezet zijn rond de Erg Chebbi, je bent hier echt niet meer alleen in de duinen. Ook de vervuiling heeft hier al aardig toegeslagen, overal plasic en afval van lunchen/feestjes in de duinen. 

Overal rijden brommertjes langs en door de heuvels en iedereen heeft hier fossielen en mineralen te koop. Of hebben kamelenritjes in de aanbieding. Overal waar je stilstaat komt er wel iemand naar je toe met het een en ander in de aanbieding. De eerste schaaltjes van steen met visfossielen zijn dan ook al binnen. Jij wilt niet de schuldige zijn dat z’n familie niet te eten heeft...........;-)   Groetjes.

Portugal en Spanje.

We zijn al bijna 3 weken onderweg.... Na een rustige nacht komen we de volgende dag rond 12 uur aan in Chaves, Portugal.  

Hier wat boodschappen gedaan en beginnen dan aan een mooie route door de bergen die begroeit zijn met dennenbomen, kurkeiken en langs de kant van de weg staan veel kastanjebomen. De kastanjes zijn rijp en worden door de bewoners opgezocht.  Hier en daar zien we tentjes waar ze worden gekookt en te koop aangeboden.  Er is weinig verkeer op de wegen. De volgende dag gaan we verder door de wijnvelden van de Douro vallei, de vallei is diep en in het dal stroomt de Rio Pinhāo  die uitmondt in de Rio Douro. Deze rivier mondt in zee uit in de plaats Porto.  De druiven uit deze streek worden bijna allemaal voor de Portwijn gebruikt.  

De wijn wordt naar Porto vervoerd waar het in de wijnkelders voor minimaal 3 jaar wordt opgeslagen om te rijpen. De bladeren van de wijnstokken hebben de kleuren geel,oranje, rood. Het is een prachtig gezicht.  Volgens de boeken mag je de waterval van Ermelo niet overslaan het is de grootste van Portugal.........  We hebben hem gezien. Op weg naar Porto komen we door de plaats Guimaraes waar we het Castelo de Guimaraes  en het paleis bekijken. De eerste koning van Portugal heeft hier gewoond.  Aan het eind van de dag arriveren we op de camperplaats in Porto.  We wandelen nog even naar de brug Ponte Dom Luis 1.

De volgende dagen doorkruisen we Porto met de Hop on Hop off bus of wandelend. Het is een leuke stad alleen jammer dat het dik bewolkt is en geregeld regent.  Ook een wijnkelder bezocht waar we een rondleiding kregen en genoten van de proeverij. 

  We gaan weer verder en eindigen vandaag op de camperplaats van Costa de Lavos  waar we eindelijk de zon weer zien en ook de temperaturen wat gestegen zijn.  Hier doen we wat huishoudelijke activiteiten  en auto onderhoud.  s’middags even op de motor naar de stad Figueira da Foz. Het is stil in de stad. Het is hier eigenlijk overal stil of het nu siësta tijd is of niet. Heel veel luiken voor de ramen zijn gesloten alsof er niemand aanwezig is.  Je ziet de meeste mensen in grote supermarkten.  Terug in Costa de Lavos nog even op het strand gekeken en lekker vis gegeten.  Het is hier plezierig toeven en we blijven nog een dag waarin we een lange strand/bos/weg wandeling maken en verder van de zon genieten. 

 Hier komt het ook tot uiting dat we het moeilijk hebben met het loslaten van alle banden die ons binden aan Nederland en het grote gemis van onze Benji. Een flinke huilbui  lucht op en ook al veranderd de situatie niet het geeft op één of andere manier ook rust en ruimte om verder te gaan. 

Vandaag gaan we richting Spanje naar provincie Extremadura.  De weg gaat door bosbouw gebied en we zien  dan ook hout verwerkings bedrijven. De heuvels op en af en langzamerhand wordt de omgeving wat meer open en komen we langs boomgaarden waar olijven en sinaasappels groeien.  Een mooie route. Onderweg zien we gieren hoog in de lucht zweven.  We overnachten bij Portaje bij een stuwdam. Hier zien we de fuut, wilde eend, meerkoet en ook de hop, putter en de orpheus spotvogel.  Ook moeten  kraanvogels hier voorkomen tijdens de trek maar die hebben we nog niet gezien. 

De  volgende dag gaan we via Canchos de Ramiro NP waar we de vale gieren in grote aantallen op de kale rotsen zien zitten en waar ze later ook opstijgen, dan naar het Cornalvo NP bij Trujillanos.  We zien vaak gemengde bedrijven, olijf boomgaarden waar koeien, schapen, geiten en zelfs varkens lekker rondscharrelen.  Deze beesten hebben de ruimte...... moet ook wel want er staat niet zo veel gras onder de bomen. Het oogt allemaal  heel natuurlijk.  Een enkele keer zien we bijenkasten staan.  Ook hebben we gezelschap van gieren, roofvogels, een zwarte ooievaar en kievitten en ja hoor ook zien we een groepje kraanvogels.  In het park overnachten we bij de uitkijkhutten en hier komen we de roodborsttapuit, zwarte roodstaart, kwikstaart, zilverreiger en bonte kraai tegen en overal heel veel KBVtjes of te wel kleine bruine vogeltjes met variërende verenpakken die we nog niet herkennen ;-)).  We maken de volgende dag een wandeling door het park waarbij we nog een hop zien opvliegen. Dan op naar Puerto Mejoral hier moet een mooi uitzichtpunt zijn waar je de kraanvogels kunt zien overvliegen als ze naar hun slaapgebied vliegen.   

We rijden nu door een meer open landbouw gebied waarvan de oogst al binnen is. De rijstvelden worden weer omgeploegd en hier zien we veel koereigers en meeuwen. Dan komen de ooievaars tevoorschijn en uiteindelijk zien we dan ook een heel  grote groep kraanvogels.  Maar zodra we stoppen gaan ze er weer vandoor naar hun vrienden die verderop staan. In Puerto Mejoral hebben we geen geluk. Het lijkt wel of het centrumpje daar de geest heeft gegeven. Geen mens te bekennen en een tuin die geheel overwoekert is.  We zoeken een plekje richting de vallei. En dan maar afwachten of er nog wat komt overvliegen.  Niets, nada, nul  waarschijnlijk zijn we te vroeg.  Ook de volgende dag hebben we geen kraanvogels meer, we rijden wat door die gebieden waarvan bekend is dat ze er aanwezig kunnen zijn maar nee. We bekijken het Teatro Romano de Regina, een oude stad en theater uit de Romeinse tijd.  We scoren nog wel een groep Rode Wouwen. Ook mooi. We eindigen in Monesterio aan een meertje  waar veel vissers bezig zijn. Hier genieten we even van het zonnetje en voor de broodnodige beweging lopen we dit stuwmeertje rond in 1,5 uur.   Als we wakker worden de volgende dag hebben we een harde wind en regent het. We gaan naar Sanlucar de Barrameda aan de kust. Het blijft regenen en vaak ook rijden we in de mist/wolken. Het klaart iets op als we dichter bij de kust komen. Maar ook als we op de camperplaats staan blijven er wat wolken en buien overdrijven maar de temperatuur is nog 19 graden en van hieruit groeten we jullie en tot de volgende keer.