Dakhal 30 december 2016

Dakhla lagune.

Het is 30 december 2016 en eindelijk hebben we overdag temperaturen van 25 graden....... We staan aan een lagune zo’n 25 km voor de stad Dakhla.

Vanuit  Marrakech nemen we de route naar het zuiden via de pas Tizi ’n Test van 2127 meter. De aanloop er naar toe gaat heel geleidelijk en is een mooie route. De weg loopt langs olijfboomgaarden en arganboomgaarden en is meestal verhard en breed genoeg. We halen de Duitse toergroep in die we hier niet hadden verwacht, (stonden naast ons in Marrakech) zo’n groepje van tv programma: We zijn er bijna..... rijden als eendjes achter elkaar aan. Vanaf de pas gaat het heel rap via een aantal steile haarspeldbochten naar beneden. Op de vlakte blijven we overnachten tussen de arganbomen. Hier zien we de kwikstaart, buul buul en de diadeemroodstaart rondvliegen.  Er komen 2 jongens even kijken en zij hebben een grondeekhoorntje gevangen die gegeten gaat worden...   De volgende dag gaan we naar de camping in Taroudant waar we de was doen en Arend de scheur in de band toch nog maar afplakt. Nog even op de motor naar de stad, nog wat groente en brood kopen op de markt en wat rondgetoerd. De stad is ommuurd en heeft verschillende toegangspoorten. Er is verder weinig te zien hier en we gaan maar verder richting Agadir wat maar een uurtje rijden is.

Het is een wat drukker op de weg dan we gewend zijn. Ook is in deze omgeving meer groenteteelt in plastic kassen en zien we sinaasappelboomgaarden.

In Agadir is de camping in de stad vlakbij de zee en voor het eerst zien we heel veel campers staan. Tot nu toe waren er altijd maar een paar op de campings en soms waren we daar de enige camper en vroegen we ons af waar al die Fransen nu dan toch zijn. 

Wat gewandeld op de boulevard en op het strand langs de Atlantische Oceaan. Verder rijden we op de motor naar de monding van de Souss rivier waar we de flamingo’s, aalscholvers en de heremietibis (zeer zeldzaam) zien. 

Nog een tochtje langs de kust naar Tarhazoute waar allerlei nieuwe toeristencomplexen gebouwd zijn, ook zijn de wegen opgeknapt en omzoomd met palmen.

De volgende dag gaan we weer verder naar Tafraoute. De route loopt weer door de bergen, het eerste stuk heeft veel frisse groene boompjes en er groeit zelfs gras. Ook hier heeft het geregend. Later worden de rotsen steeds ruiger en kaler. Weer een prachtig stukje Marokko. We eindigen op de camping Granite Rose waar Omar de skepter zwaait, een vriendelijke en behulpzame man.  Als we goed en wel staan komt de kapper op de camping kijken of er nog wat te knippen valt.  Mijn haar kan wel een knipbeurt gebruiken, en dat lukt ook prima en als ik het zelf hier en daar nog wat bijgeschaafd heb kan het er wel mee door.... Het is marktdag in de stad dus na deze hapening gaan we nog even op de markt kijken. Ook hebben ze hier weer stokbrood te koop. De volgende dag maken we een rit op de motor door 2 prachtige kloven. Deze hebben we bij ons vorige bezoek ook gereden en we doen hem nu andersom. Via Tizerkine en Ait Mansour. We moeten eerst een berg over op een hoogte van 2000 meter en daar is het koud. Ook in de schaduw is het fris.  Het gravelpad is opgeknapt en de route heeft zelfs hier en daar asfalt. Ook hier is men dus bezig met de aanleg van een goede weg.  Bij een krakkemikkig cafe aan de kant van de weg kopen we een glaasje thee en laten we ons wat opwarmen door de zon.  Arend gaat even een potje dammen met de eigenaar.  Het dambord is wat we gewend zijn maar de stenen zijn plastic waterfles doppen en frisdrank doppen. Was heel leuk. 

S’avonds heeft Omar voor ons de Kip Tajine gemaakt, die ons goed gesmaakt heeft. 

Het ritje door de bergen wat we de volgende morgen wilden gaan doen laten we voor wat het is, het is bewolkt en te koud om op de motor te rijden. In plaats daarvan maken we even een wandeling door de stad.

Dan is het weer tijd om verder te gaan naar het zuiden richting Guelmim. Het is weer een mooie tocht. Ook hier zie je dat men akkers ploegt en hier wordt ook het een en ander verbouwd waar dat maar even mogelijk is. Er zijn cactussen aangepland en er groeit gras en er bloeien paarse bloempjes langs de kant van de weg. Het landschap wordt steeds kaler als we camping La Vallee in Abaynou naderen. De temperaturen lopen wel iets op maar ook hier waait een harde wind. We verwachten een kleine camping en hij is ook niet heel groot maar het stikt hier weer van de Fransen.... Op de camping is nog 1 Nederlander, Wout met hondje Lotje. Hij vertelt ons dat de Fransen allemaal een arrangement hebben van een dag of 10, Kerst en Oud en Nieuw.  We blijven  1^ste Kerstdag nog, drinken gezellig koffie met Wout en gaan op de motor naar de laatste Marjane supermarkt. Het weer is weer bewolkt met een harde wind maar in de middag komt de zon toch nog even tevoorschijn. Daarna genieten van ons Kerstdiner.

2^e Kerstdag gaan we verder naar het Nationale Park de Khenifiss. Dit ligt tussen Tan-Tan en Laayoune aan de kust. Er is nu alleen nog maar woestijn.  Maar ook hier worden hier en daar stukjes land ontgonnen. Er zijn grote hoeveelheden cactussen aangepland. 

Maar het meeste is toch zand, stenen en hier en daar wat struikjes. Er is bijna geen verkeer meer. Er is nu wel vaker politie controle, maar we hebben A4tjes gemaakt met al onze info en dan kun je snel weer verder. Vragen naar een fiche... Dit is handiger voor hun, hoeven ze alles niet in hun administratie in te vullen en wij hoeven dan niet te wachten. We staan midden in het park aan de kust en zien flamingo’s, wulp en grutto’s, ook komt er een zwarte ooievaar voorbij die even wat slangen opruimt. 

Onderweg waren er weer kuifleeuweriken en zwarte tapuiten. Na een zeer rustige nacht met een persoonlijke bewaker voor de deur (hond die wat eten heeft gehad)  wordt de truck weer gestart en gaan naar Laâyoune. Nog steeds zand en stenen maar nu ook af en toe wat zandduinen. De struikjes worden schaarser. We komen langs een fosfaatwinning, ook wordt er zoutgewonnen. En we rijden door het grootste windmolenpark van Afrika, 131 windmolens/ 300 megawatt. 

Bij Tan gaan we over de “grens” naar Western Sahara. Ook op deze route meer politiecontrole, vaak kunnen we gewoon doorrijden. In Laâyoune tanken we beide tank vol diesel, het is hier een stukje goedkoper.  We wandelen even door de stad, wat brood en groente kopen en dan is het voor de meeste winkeliers tijd voor pauze. We rijden door naar de kust bij Foum-el-Qued hier staan we een poos maar de kustwacht komt melden dat we hier niet mogen overnachten, we kunnen parkeren in het dorp. 

Maar hier zijn ze het daar niet mee eens, we kunnen wel op een parking (camping) gaan staan. We krijgen politie begeleiding naar de camping zodat we niet hoeven te zoeken in het donker J. De camping stelt niets voor en we gaan maar verder naar Dakhla, het is wel een lange dag rijden maar het schijnt hier wel mooi te zijn.... 

Het is de saaiste dagtrip tot nu toe. Zand, stenen een enkel struikje en waar het geregend had bloeiden nog wat gele en paarse bloemetjes. In het begin nog wat windmolens en een zonnepanelen park dan nog wat elektriciteitspalen. Als die ook verdwijnen en de wind nog harder gaat waaien en de lucht vol stof zit lijkt het wel of we op een andere planeet zijn. Er komt hier en daar nog een gehucht voorbij en er bestaat zelfs een groot tentenkamp, allemaal mensen die daar vandaan ooit met een bootje wilden oversteken naar de Canarische eilanden en gestrand zijn?

 25 km voor Dakhla zien we het grote parkeerplaats aan de lagune, er staan al behoorlijk wat campers .Hier ook maar een plekje gezocht. Kijken morgen wel in de stad, het is hier een kale vlakte met ministruikjes en een lucht vol stof. Heel onwerkelijk. De volgende dag is het stof neergedaald en schijnt de zon. Na de koffie maar op de motor naar de stad. Die valt ons een beetje tegen. Maar ze hebben wel een grote markt waar van alles te koop is. Brood en groente meegenomen. We kijken nog even op de camping voor de stad hier staan maar 3 campers waarvan één truck.  De rest van de dag maar lekker buiten zitten lezen in de korte broek, jaaa echt waar. Aan het eind van de middag komt er nog een truck het terrein op rijden. Nl nummerplaat. Kennisgemaakt met Marjan en Wilbert zij reizen ook verder door Afrika.  Als we de volgende dag ontwaken is de lucht weer bewolkt en door de harde wind die in de nacht weer is opgestoken zwaar van het stof. Koffiegedronken met Marjan en Wilbert en dit verhaaltje afgemaakt en wat relaxen. We blijven hier met Oud en Nieuw.

Iedereen alvast een prettige jaarwisseling en een heel fijn nieuw jaar!