Manantaly, 25 februari 2017. 

We zijn nog steeds in CoolCamp Mali...... Maar morgen vertrekken we dan toch maar met pijn in het hart naar Bamako. Er moet toch nog wat gereisd worden.

40 km voor de grens met Mali hebben we nog een bushcamp.  Na een rustige overnachting in de buurt van het wegwerkers kamp toeren we naar de grens waar we in een half uur klaar zijn bij beide grenzen.  Er wordt in deze streek ijzererts en goud gewonnen. In Kenieba, 25 km verder hebben we weer een internet kaart kunnen bemachtigen en is er ook brood gevonden. Daarna beginnen we aan de tocht naar Mahina via de Nationale Route 2...... De piste, zandpad, begint breed en is redelijk te rijden. Maar hoe verder we komen hoe smaller het wordt en soms past het maar net, het is dan niet meer dan een brommerpad...... 

Er worden heel wat dode takken van de bomen gereden maar we hoeven nog niet te zagen of te kappen. Het landschap is soms open met verspreid staande bomen met gras er tussen en wordt afgewisseld met dicht struikgewas. Het land is niet meer vlak maar er zijn hier bergen, rotsformaties. We moeten al hobbelend over stenen toch wat stijgen en door  diepe geulen , die in het regenseizoen in de weg zijn gespoeld, weer naar beneden. We komen ook nog door kleine dorpjes waar men bezig is met goudwinning op zeer kleine schaal.

 En overal zijn de mensen zo vriendelijk, zwaaien en lachen en vinden het leuk als je even bij hun stopt en er achter probeert te komen wat ze aan het doen zijn. Vooral de kinderen gillen het uit, een toebab, een toebab toert door hun dorp....

Bij Samboula ongeveer halverwege Mahina houden we halt voor de nacht. Er komen bijna nooit auto’s op deze route en zeker geen trucks. Er rijden nog wel wat brommertjes langs maar niemand komt meer kijken. De volgende dag worden we door vogelgefluit en gekwetter gewekt en we beginnen aan de 60 km die we nog moeten rijden naar Mahina. De eerste 20 km is nog door dichte begroeiing op een smal pad wat iets breder wordt bij de dorpen. En dan hebben we een lekke band, gespiest door een stronkje wat in het hoge gele gras verborgen zat. 

De band verwisseld en dan nog maar wat km rijden. Na ongeveer 10 km we stoppen voor de lunch en de omgeving lijkt wat opener te worden maar we durven nog niet te hopen dat het nu klaar is met het brommerpad!  Maar gelukkig het pad wordt breder en vlakker zodat we wat sneller kunnen rijden en het is half vier als we bij de ferry in Bafoulabé aankomen. Na wat heen en weer gepraat over de prijs mogen we voor 6000 CFA naar de overkant.  De veerboot ziet er goed uit en en zijn rap aan de andere kant van de rivier.  

We rijden nog een stukje redelijke piste, de grond is hier weer rood van kleur en we laten weer een groot stofspoor achter. Als we weer bij de Bafing rivier komen is daar zowaar een asfaltweg. Bij een dorpje proberen we of we bij de rivier kunnen komen maar daar duikt de weg wel heel snel naar beneden en is niet geschikt voor de truck. Er komen al snel wat bewoners aanlopen en één van hen weet wel een goede plek, pakt z’n fiets en wenkt dat we mee moeten komen. We komen bij een prachtige plek uit aan de rivier maar het uitzicht wordt al snel belemmerd door minstens 15 kinderen die een kado willen , de ouderen staan een beetje verder weg te kijken naar we allemaal aan het doen zijn. Ook als het donker wordt blijven ze staan kijken en vragen om kado’s die we niet hebben, pas als we de deur dicht doen gaat iedereen naar z’n dorp terug en genieten wij nog even van de rust en een biertje.  De reis gaat verder over de mooie verharde weg en we zijn in een mum van tijd in Manantali waar we eerst even naar de markt gaan om nog wat groente en brood te kopen.  Het is hier geen rijke buurt. Het dorp Manantali heeft een aantal verharde wegen doordat er hier een dam is gebouwd waarachter het meer van Manantali ligt. In eerste instantie gebouwd om als voorraad te dienen voor irrigatie van het omliggende land maar later ook gebruikt wordt voor het opwekken van stroom.  Aan het begin van het dorp zagen we al een bordje van Cool Camp , nog 5 km. Net voor de dam gaan we via een brug over de rivier en als snel zijn we dan bij Coolcamp Mali van Casper wat mooi aan de rivier ligt.

We krijgen een prachtige plek met uitzicht over de rivier, het is 15 februari. De komende 10 dagen doen we alles heel relaxt. Rustig ontbijten, wat op de motor naar het dorp toeren. Met Casper naar de “supermarkt”, naar een plaats waar we nijlpaarden kunnen zien als je op de juiste tijd bent, schooltje gezien wat Casper heeft gebouwd. Heerlijk zwemmen in de rivier die schoon is. Het wordt s’middags gemiddeld zo’n 34 / 38 graden en dan is een duik in het water toch een welkome afkoeling. De truck wordt schoongemaakt van binnen en gedeeltelijk van buiten. Alle takken en bladeren worden onder de rijplaten en zonnepanelen en tussen de cabine weggeblazen en al het verzamelde stof er uit gesopt. De schade wordt waar mogelijk hersteld. De was gedaan en we hebben weer een fris bed. Yoghurt gemaakt. Ondertussen zijn Wilbert en Marianne ook aangekomen in Coolcamp Mali, het is 6 weken geleden dat we hun gezien hebben in Dahkla en de verhalen worden verteld....  Er arriveert ook nog een Duitser op de motor, Luka.

 Op vrijdagmiddag komt er een verzameling vrouwen dansen met een muziekband op de camping om Casper te bedanken voor alles wat hij voor hun heeft gedaan, tuinencomplex en watervoorzieningen.  Het is een heel spektakel en heel leuk om mee te maken. We mogen de dam bekijken en krijgen een rondleiding in het binnenste van de dam....  

Op zondag maken we een wandeling naar de grot aan het Manantali meer, leuke wandeling maar het dierenrijk is hier niet sterk vertegenwoordigt. 

Een slang, wat vogels en één grote marmotachtige........De mannen gaan de grot binnen en zien daar nog een grote spin....

Tegen 12 uur zijn we terug in het camp om lekker af te koelen in de rivier. Op maandag worden er bananen van de plantage verkocht aan de vrouwen uit de omliggende dorpen. Ze staan al om 7 uur bij de poort te wachten.  Soms eten we met z’n allen, dan weer samen  en een keer in een Senegalees restaurantje in het dorp. Het eten is simpel maar lekker, spaghetti met saus, bonen met uiensaus en rundvlees, friet met sla. Met Casper gaan we naar een paar projecten kijken die hij heeft opgezet, een volkstuincomplex voor vrouwen uit een dorp, een paar wc’s bij een school. Casper doet heel veel vrijwilligerswerk in Mali. Hij laat ook de grote irrigatie kanalen voor 1500 hectare zien, wat maar voor de helft gebruikt wordt.

 Jammer maar misschien als de mensen zien dat het je leven kan verbeteren ze meer gemotiveerd zijn om ook groente en/of fruit te gaan verbouwen.  Maar ja, Afrikanen vinden het ook heel fijn om zo weinig mogelijk te doen of alleen zoals ze het gewend zijn. Er is ook hier nog veel scholing nodig. Er is hier een Mali-projekt wat inhoudt dat Casper iedere zaterdagmorgen, als hij in Mali is, tijd maakt om een waterpomp te repareren en Arend gaat dan nu ook  mee.

 Ook heeft hij nu weer een contract voor het bouwen van een nieuwe waterpomp in een dorpje. Voor wie Casper en het Mali-projekt willen steunen, het banknummer is NL66SNSB0908763743 tnv Diakonie Hofkerk ovv Mali project. (www.maliproject.nl)   Met Wilbert, Marianne en Arend gaan nog even naar het dorp en ook nog even kijken of ze nijlpaarden kunnen vinden en ja hoor bingo. 3 Nijlpaarden in het water. We maken nog een boottochtje op de Bafing rivier en dan is de laatste dag daar dat we hier in Coolcamp zullen vertoeven. Wat een heerlijk relaxte plek.