Namibie 2019.

Na een rustige nacht in Amanzi Camp gaan we de volgende dag 24/12/18 met de motor naar Ausenkehr omdat we internet kaartjes willen kopen.

Nadat we benzine gehaald hebben in Noordoewer gaan we op weg naar Ausenkehr maar we worden een aantal kilometers voor het dorp staande gehouden door de politie. Your drivers license please.... Sorry sir we forgot to bring it...... Dat wordt een bekeuring, 1000 N$ ohhhhhh. Arend wil het wel ophalen terwijl ik hier blijf wachten maar daar willen ze niets van weten. Maar omdat we wel een rijbewijs hebben maar dat niet bij ons hebben hoeven we maar 500 N$ (32 euri) te betalen. In het dorp moeten we de bekeuring op het politiebureau betalen en dan mogen we weer verder rijden. Het was de bedoeling dat we ook een permit haalden voor het ritje door het kokerboombos maar het is onderhand te heet geworden dus dat laten we maar voor wat het is.  

Langs de Oranjerivier, die ook werkelijk water heeft en stroomt, gaan we verder naar het noorden. Het is een prachtige route tussen kale ruige bergketens door. Na Rosh Phina gaan we weer via het binnenland  verder tussen de bergen door.

De Kerstdagen brengen we door in een stil en weids stukje van Namibie. Er is niet veel begroeiing behalve in en bij de rivier zijn er groene struiken en bomen ook al is er geen zichtbaar water. De enige levende wezens hier zijn apen en vogels.  Als we de volgende dag verder gaan hebben we eerst nog een mooi  ritje door de bergen, met bokjes, oryx en struisvogels. Daarna hebben we  een saai stukje weg. De C14 met hier en daar een boerderij. We overnachten op de Konkiep Lapa restcamp. Vieze toiletten en douchen, die ook niet werkten.

Het enige leuke daar was het vogelnestje in de paal waar het hekwerk aan vast gemaakt was. Ook op de weg naar Mathahohe is weinig actie, wel grote boerderijen waar we af en toe een bewoner en maar weinig van hun kudde dieren zien. Wel ruiken we vaak een mestgeur.... Rijden langs het Zwartrand plateau en gaan weer een klein stukje om door een groene vallei, hier hebben ze al regen gehad, er loopt een bokje  en een secretarisvogel. In de bomen zijn de sociable weavers druk met hun mega grote nest.

We eindigen de dag bij Hudub camping aan de gelijknamige rivier. Maar ook hier hebben we regelmatig last van vlagen mestgeur, het blijkt afkomstig te zijn van de stinkhout boom. Het volgende traject is ook weer dor en droog. Er zijn weer grote boerderijen voor schapen, koeien of wild. Op 100 km zien we 3 auto’s en 6 grote boerderijen........ Dat is dus 1/3 Nederland. Het is een groot leeg land met prachtige stukken natuur. De B1, de hoofdweg naar Windhoek is iets drukker maar nog steeds niet dat we gewend zijn in Nederland. In Windhoek gaan we eerst naar het grote truck pompstation en truckwash. De truckwasser is nog vrij maar diesel kunnen we wel krijgen. In de stad is bijna geen verkeer, de mensen hebben hier ook vakantie en zitten veelal aan de kust. Maar bij Urbancamp hebben we geluk, we kunnen er 5 nachten staan. De motor weer te voorschijn gehaald en bij diverse instanties Taxrefund en de NWR (Namibie Wildlife  ....... en winkels langs geweest.   Bedrijven zijn al dicht en Taxrefund office lijkt verhuisd. Maandag , oudejaarsdag nog maar eens kijken.  We ontmoeten een Zimbabwaans stel, Dean, Nicole en dochtertje Lexi in Urbancamp, en we krijgen van hun een prachtige route door Zimbabwe. Geweldig! Oudejaarsdag weer op zoek naar de Tax refund office, gevonden en zoals het eruit ziet, al heel lang dicht. Vergeet het maar en papieren maar opsturen naar Zuid-Afrika. De NWR is ook al weer dicht. Dan eerst maar eens de Zuid-Afrikaanse vetbollen maken/bakken. Het is een heel geklieder en gekleef aan je handen , moet rijzen dan in balletjes verdelen en nog eens rijzen en dan eindelijk in de olie........ Maar ze zijn wel lekker!!!

Ondertussen zijn Ruth en Jurgen ook aangekomen op Urbancamp en kunnen mooi bij ons op het camp staan. Met hun gegeten en Oud en Nieuw gevierd. Heel gezellig.  Happy New Year!  1 Januari 2019 doen we het kalm aan, rustig ontbijten wat relaxen en een wandeling naar de supermarkt voor wat airtime. Voor de braai maaltijd maken we allemaal wat. Arend braait de rumpsteak , lekker en ook de Lambschenk van Jurgen is goed te pruimen. Ruth maakt aardappelsalade en ik een gemixte groente salade. We hebben een heerlijk maaltje.

Nog een snaps om het geheel goed te laten landen en dan rollen we zeer tevreden het bed in. Het is weer tijd om verder te gaan. Nemen afscheid van Ruth en Jurgen en de zimbabwaanse vrienden en gaan naar de NWR voor een permit voor de Naukluft National Park. Nog even bij de spar langs en dan rijden we al gauw weer in de leegte. De weg is aardig hobbelig en we worden nagekeken door een groep apen die langs de kant van de weg zitten. Ook een bokje en een aantal varkentjes laten zich even zien. Op een aantal plekken heeft het geregend wat groene struiken en zelfs wat groen gras oplevert. Wij houden halt op de Gamsbergpass waar we een prachtig uitzicht hebben op de ons omringende bergen en waar we de apen horen schreeuwen. In de kloof  heeft het ook geregend en zijn de struiken en boompjes mooi groen.

In de rivierbedding zien we 2 kudu’s lopen. De regenbuien zijn zeer plaatselijk er zijn ook nog grote stukken die er dor en droog uitzien. En de struikjes zien grijs van  ellende. Dan over de Kuiseb pas en door de kloof, is ook weer een prachtig stukje natuur, naar de Kuiseb canyon waar we genieten van een broodje. In de verte zien we wat auto’s in volle vaart voorbij rijden richting Walvisbaai. Wij nemen de afslag naar de Ganab campsite. Hier rijden we door een vlak stuk land wat echt op mini,mini plukjes struik kaal is en waar hier en daar een paar bergen oprijzen vanuit de vlakte. Onderweg zijn er zwarte gieren die zich te goed doen aan de restjes van een dier. Er lopen oryxen, springbokken en struisvogels.

Op de camping zijn sociable weavers druk doende en tegen het eind van de middag zien we groepen oryx en rode hartebeest voorbij komen. Het is een prachtig gezicht. Als we wakker worden zijn daar de zebra’s en een paar oryxen,  ze lopen wel allemaal de zelfde route langs de bergen.  Er loopt een blackbacked jackal, springbokken en bij de Hotsas waterplas zien we zowaar 2 giraffen. Die hadden we hier echt niet verwacht. Maar er zijn hier genoeg groene blaadjes aan de bomen dus eten genoeg. En altijd water in de buurt.

Bij de Bluttkoppe en The Arch zien we geen grote dieren meer, alleen de rots dassie, een zwaluwsoort en de mountain wheatear.  Wel hebben we hier de prachtige steenformaties. Overal bogen in de stenen, grote en kleine door de erosie gevormd. In de nacht zetten we voor het eerst de nachtkamera op en zetten we een bakje water neer.

Nu maar afwachten wat er langs komt.  En wie zien we daar......de Cape vos komt wat water drinken, ook de volgende nacht is het raak, deze vos komt regelmatig even terug voor een slokje. In Swakopmund hebben we even wat beter internet en kunnen we de foto’s van een sprinterbus, waar Arend zijn oog op heeft laten vallen, beter bekijken. Het ziet er wel goed uit, maar Polen is wel ver weg . Er zijn aanbiedingen om de bus voor ons op te halen, maar uiteindelijk besluiten we dat er toch maar niet gekocht gaat worden. Er zal vast wel eens iets dichter in de buurt te koop komen. We schaffen wel een Engel koelbox aan want heel koud wordt de koelkast niet.

We gaan via de B2 naar Spitzkoppe, het is niet de fraaiste route door het mijnen gebied. Hier vindt je de uranium, zink, lood en tin mijnen. Spitzkoppe zelf is een prachtige plek. We gaan door naar de Huab rivier via Uis waar nog een tinmijn in werking is en over de hoogvlakte langs de Brandberg. We hebben een mooi plekje aan de rand van de rivierbedding. Arend loopt wat rond en ziet plotseling olifanten tevoorschijn komen.

Gauw de camera en wachten totdat ze dichterbij komen. Ze hebben geen haast, hier een blaadje proeven en dan in de bosjes verdwijnen om even later weer tevoorschijn te komen. Zo scharrelen ze steeds dichter bij. Ze trekken zich ook niets van ons aan. Zo Mooi! 3 volwassen olifanten met 2 jonkies in verschillende maten. De volgende dag komen we ze weer tegen als we richting Tsumeb rijden. Verder is het weer stil op de weg. Er zijn mooie groene stukken, maar nog veel land is gort droog en zien de struiken er dor uit.

In het Kupferquelle resort is alles prachtig groen, netjes en schoon. Met een prachtig zwembad, wat wel fijn is nu de temperaturen steeds verder oplopen. In Tsumeb gaan we op zoek naar een kapper en een bandenboer. Alle drie de kappers zitten voor een week al vol, dat wordt niets. Maar Quality Tires wil de banden van de truck wel kruislings omwisselen. Dan wordt er ook geconstateerd dat 1 van de banden erg slecht is. We willen geen klapband of pech onderweg dus.....worden de nieuwe banden voor om de truck gezet en een oude weer als reserve. Ook is het weer tijd voor een smeerbeurt.

Na drie dagen is al het werk weer gedaan en hebben we genoten van het zwembad. Op weg naar Rundu. Het is een vrij saaie weg met hekwerken van grote boerderijen.

Nadat we door het veterinary fence zijn gegaan wordt de wereld weer meer als Africa. Overal langs de kant weer dorpjes, en kleine boerderijen waarvan de meeste geen afscheiding hebben. We zien weer mensen en dieren rondlopen. De huisjes zijn van riet en modder, zinken platen of van steen kortom weer leven in de brouwerij. En het wordt steeds groener om ons heen. Zien ook weer palmbomen. We rijden de stad Rundu door naar de rivier waar we overnachten op de camping van Sarasungu Lodge. Het toilet gebouw en keuken zijn niet meer wat het ooit geweest is maar verder is plek aan de Okavango rivier okee. Hier krijg ik een adres van een kapster in Rundu en zowaar Evy heeft een plekje vrij en knipt ook nog goed. Als we goed en wel in de cabine zitten voor ons volgende traject horen we mensen roepen en hard lopen. Er wordt geschoten...... en de politie rent achter de verdachte persoon aan die niets om de kogels geeft en doorrent. Een aantal stapt in de politieauto en zetten zo de achtervolging in. Wij gaan de andere kant op.....      De B8 naar Divundu.

Een asfalt weg door het groen. De boeren hebben het land geploegd en hier en daar al ingezaaid. De koeien en geiten lopen langs de kant van de weg. Daar waar het land bewerkt is staan de koeien in een omheind stuk grond wat er niet altijd zo fijn uitziet en waar weinig is eten valt. Bij Mobola slaan we af naar de RiverDance lodge en camping waar we een heel mooi plekje aan de Okavango rivier hebben met prive toilet/douche en keukenblok. Het ziet er hier allemaal heel verzorgd uit. Mooi restaurant met uitzicht op de rivier waar de aalscholvers en kleine witte ibis voorbij vliegen. Aan de kant van de rivier zien we de Giant Kingfisher en kleinere blauwe woodland kingfisher. Om ons heen vliegen de paradijs vliegenvangers, red faced mousebirds, weavers, pijlvlek babbler. We horen nog veel meer waaronder de Zwarte koekoek. Een heerlijke plek. 

Morgen reizen we verder......