Windhoek, 30 december. Gelukkig 2019!

Op 10 december gaan we naar RTT logistics bij het vliegveld van Cape Town om de banden op te halen. Maar deze zijn er nog niet. Na wat heen en weer gebel wordt ons verteld dat ze nog in Paarl in een container staan. Misschien dat ze er morgen zijn.  Maybe and maybe not....... Ze moeten maar bellen als ze binnen zijn. Jimmy de leverancier uit Pretora ingelicht, hij doet alle moeite om te achterhalen waar ze zijn. Ook de volgende dag nog geen banden. We horen dan dat ze in Durban  staan. Om te voorkomen dat we nog een week moeten wachten worden dezelfde dag nog een paar banden van uit Jo-Burg naar Cape town gevlogen. We verhuizen naar de Zandvlei caravanpark in Muizenberg. Daar een motortochtje gemaakt langs de Constantia winery’s, Houtbay, Chapman’s peak, Fishhoek, en dan komen we in de file van Kalkbaai tot in Muizenberg.

Dan is een motor toch wel heel handig. We hebben ondertussen een telefoontje gehad dat de banden zijn gearriveerd. De volgende dag halen we ze op met duizend excuses en alle hulp om de ene band weer boven op de cabine te krijgen en de andere weer achterop.

Heel netjes geregeld. We bekijken de mooie tuin van Kirstenbosch en gaan dan door naar Signal Hill van waar je een mooi uitzicht hebt over de stad.

De sunset wordt door heel veel mensen daar genoten. Een mooie overnachtingsplaats. Dit is ook de plek waar de paragliders hun vlucht starten. Er worden heel wat sprongen gemaakt. Maar als de wind even wat zakt of draait mislukt er ook wel eens wat.... en eindigen ze op het gras.

De Lionshead moeten we ook beklimmen, het is een klim van 1,5 uur, veel grote/hoge stenen, langs trappen en stijgbeugels met kettingen. Boven is het uitzicht fantastisch over Cape Town, en Robbeneiland. Als we dit hebben overleefd gaan we naar Victoria Waterfront  waar we mogen parkeren bij het The Table Bay Hotel 6* we staan op stand. ;-)) 

 Dit is aan de oude haven die nog in bedrijf is met daarin opgenomen de nieuwe mall en restaurants.  De oude graansilo’s die nog bij het Waterfront stonden zijn omgetoverd tot een nieuw museum gebouw. Het  Zeitz Mocco Museum of art, met veel moderne kunst. We vonden dit een leuk museum.

Dan nog maar een stukje lopen door de Longstreet en door de Streetmarket. S’avonds heerlijk gegeten bij  restaurant Karibu met zicht op de sleepboten.  De volgende dag hebben we Uber maar gebeld, de spieren protesteren bij iedere beweging. Bij de streetmarket naar de tourist info waar een van de  stadswandelingen  begint. Dit wordt door vrijwilligers gedaan, een leuke historische wandeling en ook heel leuk verteld.

Met de taxi weer terug, Uber werkt ook hier fantastisch. Later op de dag een drankje en een hapje gegeten met Dani en Didi , die we gister ontmoet hebben. Zij hebben dezelfde route door WestAfrica gereden en zijn nu al 4 jaar onderweg.  Gezellig.  In het noorden van Cape Town is een groot shopping centrum de Tygervalley, hier is een boekhandel met een groot assortiment aan reisgidsen en kunnen we een boek over Zambia en Zimbabwe kopen. Aangezien de drie maanden Zuid-Afrika bijna om zijn en we geen verlenging hebben gekregen moeten we de reis wat aanpassen. In Kaapstad is heel veel geld maar ook nog veel meer armoede. De townschips hebben wel meer stenen huisjes dus het gaat langzaam aan toch iets beter worden  voor de mensen die hier moeten wonen. We gaan via Paarl en Ceres naar Op die Berg waar we even verder een mooi plekje voor de nacht vinden. In deze omgeving worden veel graan, druiven en olijven verbouwd.

Dan op weg naar de Cederbergen. De boeren bedrijven zijn hier nog mega groot in de dalen tussen de ruige bergen met hun aparte begroeiing. Bij Matjesrivier nemen we de afslag naar Dwarsrivier.  De bergen zijn groots en zeer ruig. Bij de Dwarsrivier winery en camping kunnen we permits kopen om de stadsaal grotten en rots schilderingen te bekijken, voor de volgende dag kopen we een permit voor een wandeling naar het Malteser Kruis.

De nacht brengen we door op de Welbedacht parking. Van hieruit kun je ook de sneeuwberg beklimmen...... Hier staan Alex en Lotte ook met hun Mercedes 1217, ook zij zijn dooe West Africa gereisd.  De 4 uur durende wandeling naar het Malteser Kruis en terug is goed te doen. Een stijging van 450 meter in 3,5 km. Dit is heel wat aangenamer dan de klimpartij op de Lionshead. Bovenop de berg is het fris en de bewolking neemt verder toe. Na een pauze gaan we met de wind in de rug weer op weg naar beneden. De weg gaat verder langs rooibos thee plantages die rondom  Clanwilliam  staan .

Ook bij Kleinfontein, een kleine ruime camping aan de rand van de Cederbergen wordt rooibos verbouwd.  Hele leuke eigenaren en een prachtige plek. Ons tripje naar Wuppertal, een viel wat tegen.  Hier is in +/-1850 een Duitse missiepost opgezet maar het museum en omliggende huizen zijn sterk verwaarloosd. De rit er naar toe is mooi.

De weg van Clanwilliam, Kleinfontein tot de afslag naar Hoekse Berg is prachtig ruig en groen en daarna volgen nog een paar hoge passen. Op de camping nodigt Nico de eigenaar ons uit om een rondje mee te rijden op z’n land en langs zijn rooibos thee bedden. Hij heeft wat San rots tekeningen op enkele rotsen, de vogels vliegen rond en heeft verschillende soorten fynbos staan. Het is een prachtige plek tussen de rotsen. Kun je wel een aantal dagen verblijven. Maar wij moeten helaas weer verder....  We rijden tussen de mooie uitlopers van de Sederbergen met de rooibos plantages door naar Namaqua land. Hier hebben we weer een heel anders landschap, vooral dor, droog en kaal. In het voorjaar moet het hier een grote bloemenzee zijn. Nu  bloeien hier en daar alleen een paar gele en paarse bloempjes. Na de stad Garies gaan we richting de kust naar Hondenklipbaai.

Het dorp stelt niet veel voor maar je kunt mooi bij de picnick plaatsen aan zee staan. Het landschap verder naar het noorden is kaal en dor door activiteiten van de diamand mijnen. Overal bergen afgewerkte grond.  De omgeving wordt weer wat levendiger als we over een paar passen in de buurt van Springbok komen. Bij Springbok ligt het Goegap Nature Reserve waar we nog een paar dagen doorbrengen.

We zijn de enigen op de camping. Rondje door het park gereden waarvan het eerste stuk mooi was en we springbokken, oryx en zebra’s zien. Het 2^derondje  een 4x4 trek gaat meer over rotsen en stenen en zijn er weinig dieren te zien. Een klipspringer, goshawk en een vijftal muizen.  En dan is daar de laatste dag in Zuid-Afrika. Ook de laatste paar honderd kilometer valt er weinig te beleven, hier en daar wat koeien en geiten, wat kleine stuikjes in een dor en droog landschap. In Vioolsdrift gaan we de grens over. Het in en uitstempelen gaat hier weer snel. We hebben genoten van het land, maar het is nog steeds ook een gespleten land, dorpen en/of steden die of Wit of Zwart zijn. Witte steden zijn schoon en in de zwarte steden ligt het vuil overal. Nog steeds grote tegenstellingen, maar er is nu ook armoe bij de witte afrikaners. Je ziet dat ook zij nu soms staan te bedelen langs de kant van de weg of bij de winkelcentrums.

We zijn in Namibie en rijden op 23 december naar de oranjerivier waar we een paar dagen verblijven op de  Amanzi camping.

Tot zover, over 3 weken weer een verhaaltje!